حسین ایزدپناه، کارشناس ارشد بازرگانی و عضو انجمن دوستی ایران و چین، در مقاله ای به بررسی وضعیت دریانوردی در ایران پرداخته که چکیده ای از آن را اینجا می خوانید.
صنعت گردشگری دریایی از قرن نوزدهم تاکنون، به‌ویژه با کشتی‌های کروز لوکس، نقش مهمی در جذب گردشگران جهانی داشته است. نخستین سفر تفریحی دریایی در سال ۱۸۸۴ توسط شرکت «ناوبری شبه‌جزیره و شرق» انجام شد. امروزه بنادر مهمی در اروپا، آمریکا، چین و حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس مانند دبی، مسقط و دوحه با بهره‌گیری از کشتی‌های کروز درآمد قابل توجهی از گردشگری کسب می‌کنند. آمریکا با شرکت‌هایی مانند «کارنیوال» و «رویال کارائیب» پیشرو این صنعت است و چین نیز با توسعه کشتی‌سازی، به‌ویژه در بخش کروز، به بازاری رو به رشد تبدیل شده است.
با وجود موقعیت جغرافیایی ممتاز، ۵۸۰۰ کیلومتر مرز آبی و دسترسی به آب‌های آزاد، بنادر جنوبی ایران در صنعت گردشگری کروز سهمی ندارند. تحریم‌های بین‌المللی، مشکلات سیاسی و اقتصادی، و نبود زیرساخت‌های لازم از دلایل اصلی این عقب‌ماندگی است. تجربه تاریخی حضور کشتی «رافائل» در بوشهر و پروژه ناتمام کشتی «Grand Ferry» نشان می‌دهد که ظرفیت‌های بالقوه وجود دارد اما عملیاتی نشده است.
در حال حاضر تنها سفرهای دریایی ایران به امارات برای انتقال مسافران انجام می‌شود، بدون امکانات رفاهی مشابه کروز. توسعه این صنعت در ایران منوط به ثبات اقتصادی، رفع تحریم‌ها، جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی و ارتقای زیرساخت‌های بندری است.
برای مطالعه متن کامل مقاله در سایت روزنامه عصر ایران، اینجا را کلیک کنید.
