رابطۀ بین تمدن‌های چینی و ایرانی، از دیرباز توجه فراوان مجامع دانشگاهی را به خود جلب کرده و موضوعی اساسی در مطالعات تاریخی آسیاست. سلسلۀ مغولی یوان در طول حیات خود، روابط نزدیکی با ایلخانان و تأثیر ژرفی بر آنان داشت؛ با این حال، ماهیت پراکنده، چندزبانه و ناهمگن منابع، مانع انجام مطالعات جامع شده است. خانم چن با پرداختن به این محدودیت‌ها، در زمینۀ گسترش و نفوذ مهاجران و عناصر وارداتی از چین به ایران در طول سده‌های سیزدهم و چهاردهم، کامل‌ترین تحلیل تا به امروز را ارائه کرده و با پیروی از روش تحقیق معاصر چینی، فصل‌ها به جای ساختار مسأله¬دار، به صورت موضوعی ساختار یافته‌اند. از قضا، این اثر انسجام محکم درونی خود را حفظ می‌کند و هر فصل بر فصل‌های دیگر بنا شده و آن‌ها را غنی‌تر می‌سازد.
برای مطالعه متن کامل، اینجا را کلیک کنید.
