بسیاری از نویسندگان در آثار خود اشاره میکنند که جوامع اولیۀ مسلمانان در چین، از نوادگان مسافران مسلمان، بازرگانان، سربازان و مقامات ایرانی، عرب و آسیای مرکزی تشکیل شده‌اند. اجداد آنها از قرن هفتم تا چهاردهم میلادی در سواحل جنوب شرقی و مناطق شمال غربی و جنوب غربی ساکن بودند. منابع معتبر نشان میدهند که چینی‌ها نخستین بار در سال ۶۳۸ از فرستادگان آخرین امپراتور ساسانی، یزدگرد سوم، مطالبی دربارۀ اسلام شنیدند و از آن آگاه شدند. در آن زمان، یزدگرد به دنبال یاری سلسلۀ تانگ برای مقابله با تهاجم ارتش عرب بود. از آن زمان، بازرگانان و مسافران ایرانی که به چین آمده‌اند، آموزه‌های قرآن را در این سرزمین وسیع گسترش داده‌اند.
برای مطالعه ادامه متن، اینجا را کلیک کنید.
