از قرن دوم پیش از میلاد تا قرن هشتم میلادی، تعداد زیادی از ایرانیان وارد چین شدند و برخی از واژگان ایرانی به عنوان زبان خارجی مناطق غربی، به چین معرفی شدند. در این مقاله، به تحلیل ریشه­شناختی چند واژۀ مرتبط یعنی «یه لوء هه» (ye luo he)، «سو مو جه» (Su mu zhe)، «آستانه» (A si ta na) و «هویی هویی شی پین» (Hui hui shi pin) در ادبیات چین می­پردازیم، تا همکاران در مطالعات آسیای مرکزی و ایران­شناسی بتوانند با هم دربارۀ آن بحث کنند.

برای مطالعه متن کامل در سایت مرجع، اینجا را کلیک کنید.