ریشۀ جشنوارۀ بهار، به آیین ­های مربوط به تقدیم قربانی به خدایان یا اجداد در پایان سال در درازنای سلسله­ های یین و شانگ بازبسته است. این نخستین تعطیلات سال برای مردم چین و آخرین روز سال قدیم است. مردم روی درهای خانه­ های خود، کاغذهایی با پیام­ها و آرزوهای خوشبختی و فراوانی و کاراکتر «فو» و تصویر خدای خوشبختی را می­ چسبانند و فانوس‌های قرمز را می‌آویزند. شب پیش از اولین روز ماه قمری (شام جدید قمری)، زمان مهمی برای خانواده و یک شام مجلل است. برخی از مردم، در تمام طول شب، برای دیدن سال قدیم که دارد رخت برمی­بندد، تا صبح روز بعد، بیدار می­ مانند، به اقوام و دوستان خود شادباش می­گویند و برای همه آرزوی بهروزی و کامرانی می­کنند. در طول جشنوارۀ بهار، فعالیت­های سنتی در چین انجام می­شود، به ­ویژه رقص شیر، رقص اژدها، پارویی با قایق روی زمین و …

برای مطالعه کامل متن در سایت پایگاه تخصصی تحلیلی جامعه و فرهنگ ملل؛ اینجا را کلیک کنید.