فهرست سرخط اخبار امروز، ۴/آذر/۱۳۹۹:
استقبال همکاری مشترک اقتصادی بندرعباس با نینگبو چین // در ابتدای این نشست رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی بندرعباس با استقبال از همکاریهای مشترک اقتصادی با نینگبو چین و گسترش مراودات تجاری گفت: به توسعه تجارت بندرعباس مرکز استان هرمزگان و نینگبو چین خوشبین هستیم. «محمد رضا صفا» افزود: استان هرمزگان از موقعیت استراتژیکی خوبی برخوردار است و در جایگاه نخست ترانزیت کشور قرار دارد. وی بیان داشت: همچنین هرمزگان باتوجه به دریا محور بودن آن و دارابودن بنادر مهم و استراتژیکی همچون بندرشهید رجایی از ظرفیتهای بالایی در حمل ونقل دریایی و دسترسی به آبهای بین المللی برخوردار بوده و باعث حمل کالا به سمت آسیای میانه و جنوب شرق شده است. رییس اتاق بازرگانی بندرعباس اظهارداشت: ۲ منطقه آزاد قشم و کیش و چندین منطقه ویژه اقتصادی در استان هرمزگان نیز از جمله ظرفیتهای مهمی هستند که میتواند در رابطه ۲ کشور ایران و چین مورد استفاده قرار گیرد. صفا ابرازداشت: هرمزگان از دیرباز به واسطه پیشینه قوی ساکنان آن در امور بازرگانی، تولید و صنعت به عنوان استانی مهم نه تنها در بُعد ملی بلکه در ابعاد منطقهای و فرامنطقهای نیز دارای اهمیت و جایگاه ویژهای بوده است. وی گفت: این استان در کنار ظرفیتهای جغرافیایی و مرزی خود توانسته است با بهره گیری از نیروی انسانی و تاجران و بازرگانان با تدبیر و با اخلاق سهم مهمی در گردش کالا و تقویت اقتصاد محلی و حتی منطقهای ایفا کند. این مسوول ادامه داد: هرمزگان در زمان کنونی که کشور با تحریمهای ظالمانه روبرو بوده، همچنان به عنوان استانی پویا و فعال در حوزه تجارت و بازرگانی باقی مانده است،هرچند بسیاری از بازرگانان و تاجران این خطه تاکنون آسیبهای فراوانی دیدهاند که حتی تدابیر و راهکارهای دولتی نیز نتوانسته کمک شایانی به رفع کامل مشکلات این قشر داشته باشد. صفا گفت: امید است این مشکلات در آینده و با تغییر سیاستهای کلان در حوزه تجارت، اقتصاد و بازرگانی رفع شده و بتوانیم شاهد پویایی هرچه بیشتر اقتصاد هرمزگان درعرصههای ملی ومنطقهای باشیم. وی در پایان اظهارامیدواری کرد: با برگزاری نشستهای مشترک بین ایران و چین و شرکت در نمایشگاههای اقتصادی بتوانیم زمینه همکاریهای مشترک بین این ۲ کشور را فراهم کنیم.
اجرای پروره توسعه ملی صادرات ایران به کشور چین درسال ۲۰۲۱ // ییس اتاق مشترک ایران و چین نیز ضمن قدردانی از برگزاری این نشست آنلاین گفت: اتاق ایران و چین به عنوان متولی رسمی بخشی خصوصی ایران در ارتباط با کشور پروژهای تحت عنوان «توسعه ملی صادرات» به کشور چین را درنظر دارد که امیدواریم در صورت برقراری امکان رفت وآمدها در سال ۲۰۲۱ شروع به کارکند. «مجیدرضا حریری» افزود: این پروژه براساس ظرفیتهای شهرها و استانهای مختلف ایران و چین طراحی شده و اساس آن را آنچه که بین ایران و چین براساس یک روابط بلندمدت درحال طراحی است، گذاشتیم. وی بیان داشت: معتقدم که آینده تجارت دنیا در اختیار چین است و کشورهایی که در دنیا همکار و هم پیمان چین برای تجارت آزاد و حق انحصارات و سلطه گری که تاکنون بر اقتصاد دنیا توسط آمریکا بوده، برطرف میشود و چین به عنوان مظهر سیاستهای تجاری آزاد میتواند همکار خوبی برای ایران باشد. رییس اتاق مشترک ایران و چین اظهارداشت: براساس توافقی که درسفر سال ۲۰۱۶ رییس جمهوری چین به ایران مقررشد، منطقه جاسک هرمزگان به عنوان یکی از نقاط مهم بین ۲ کشور توافقنامه آن امضا شده و آماده همکاری هستیم. حریری گفت: همچین بندرعباس مرکز استان هرمزگان این ظرفیت را دارد که در حوزه همکاریهای بندری و تجاری از طریق دریایی به عنوان ایستگاههای جاده ابریشم دریایی از آن استفاده کنیم که مذاکرات آن برای روابط بلندمدت در ماههای آینده بین ایران و چین صورت میگیرد. وی خاطرنشان کرد: مطمئن هستیم باتوجه به قرارداد ایجاد شهرک صنعتی در بندرجاسک هرمزگان که بین ایران و چین طراحی شده، بتوانیم در آینده بسیار نزدیک ارتباط اجرایی این شهرک صنعتی را با دوستان چینی در تهران داشته باشیم و در این راستا از ظرفیتهای اتاق بازرگانی بندرعباس و هرمزگان بهره مند میشویم. این مسوول ابرازداشت: ما برای ایجاد مقدمات پروژههایی که با چین در دست اقدام داریم و تا زمان رفع ویروس کرونا، با ۱۴ شهر و استان چین چنین نشستهای آنلاینی داشته باشیم که نینگبو چین نخستین آن بوده است. وی گفت: از نینگبو چین تقاضا داریم آنچه ظرفیت در حوزههای لجستیک، حمل ونقل دریایی بندری، صنعت، معدن وتجارت و کشاورزی بین ۲ کشور بویژه با نگاه ویژه به استان هرمزگان در نظر دارند، را احصا کنند و برای ما بفرستند و اتاق بازرگانی بندرعباس نیز این ظرفیتها را برای همکاری بین ۲ شهر طراحی کند. وی در پایان ابرازامیدواری کرد: در چهارمین نمایشگاه واردات شانگهای چین هزار و ۵۰۰ مترمربع وسعت برای ایران درنظرگرفته شده که از تمام استانها از جمله هرمزگان و بندرعباس با همکاری اتاقهای بازرگانی شرکت فعال داشته باشیم.
ارزش تجارت نینگبو چین به ایران بیش از یک میلیارد دلار بوده است // رییس اتاق بازرگانی بین المللی چین نیز گفت: ارزش تجارت خارجی نینگبو چین در ۹ ماه نخست سال ۲۰۲۰ به ایران، بیش از یک میلیارد و ۸۸ میلیون دلار بوده است. «گوانجینگ جو» افزود: از این میزان سهم صادرات این شهر به ایران ۳۲۱ میلیون دلار و سهم واردات ۷۶۷ میلیون دلار بوده است. وی یادآورشد: نینگبوی استان ججیانگ چین سابقه طولانی در تجارت با ایران دارد و از هزار و۵۰۰ سال پیش تاکنون، مبادلات اقتصادی و تجاری بین ۲ طرف آغاز شده و در سالهای اخیر نیز گسترش یافته است. رییس شورای ارتقارت تجارت بین المللی چین کمیته نینگبو اظهارداشت: نینگبو شهری بندری با سابقه طولانی و افراد برجسته بسیار بوده که در حمل ونقل بار و کانتینر در رتبههای برتر قرار دارد و به عنوان یک مرکز اصلی در افتتاح چین و تجارت بین المللی نقش دارد. جو ادامه داد: نینگبو از شهرت «یک شهر فرهنگ و دروازه ای به جهان» برخوردار است که در پایان سال ۲۰۱۹، تولید ناخالص داخلی منطقه ای آن به (۱.۱۹۸۵ تریلیون RMB) رسید. وی با اشاره به اینکه تا پایان سپتامبر ۲۰۲۰، حدود ۴۹ پروژه مشترک بین ایران وچین تصویب شده است، اظهارداشت: در این مدت این منطقه در ایران ۱۱.۶۴ میلیون دلار سرمایه گذاری کرده است. رییس اتاق بازرگانی بین المللی چین ابرازداشت: تاکنون شورای ارتقای تجارت بین المللی نینگبو چین ( CCPIT Ningbo) با بیش از ۱۰۰ اتاق بازرگانی در خارج از کشور همکاری ایجاد کرده که تجارت را از طریق مبادلات با اتاق بازرگانی، بازدید کارکنان، مذاکرات، مبادلات اقتصادی و بازرگانی و همچنین برگزاری و مشارکت در انواع نمایشگاهها توسعه میدهد. وی یادآورشد: این شورا همچنین اطلاعات خارجی در مورد اقتصاد و بازرگانی را در اختیار شرکتهای بازرگانی خارجی قرارمیدهد و درحل اختلافات در تجارت بین المللی به شرکتهای نینگبو کمک میکند.
هرمزگان مستعد در زمینه پرورش انواع آبزیان است // رییس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان آبزیان هرمزگان نیز در این نشست با اشاره به اینکه این استان مستعد در زمینه پرورش انواع آبزیان است، گفت: هرمزگان به دلیل پهنهی ساحلی وسیعی که دارد، برنامههای متعددی جهت پرورش انواع آبزیان از ۲ دهه قبل تاکنون داشته است. مهرداد بازرگان افزود: از هرگونه سرمایه گذاری داخلی و خارجی در زمینه پرورش آبزیان استقبال میکنیم و امیدواریم در نشستهای آینده بتوانیم با کشور چین نیز همکاری مناسبی در زمینه آبزیان داشته باشیم. وی بیان داشت: استان هرمزگان درحال حاضر با هشت هزار و ۷۰۰ هکتار اراضی پرورش میگو درحال بهره برداری و تولید نزدیک به ۳۰ هزار تن میگوی پرورشی نزدیک به ارگانیک به صورت پرورش گسترده، به عنوان بزرگترین پرورش دهنده میگوی درایران مطرح است. رییس اتحادیه آبزیان هرمزگان اظهارداشت: هم اکنون هشت هزار هکتار اراضی پرورش میگو در این استان در دست ساخت است که بزودی به مرحله بهره برداری خواهد رسید و در آینده نزدیک تولید ما به ۴۵ هزار تن درسال خواهدرسید. بازرگان ادامه داد: اراضی شناسایی شده جهت پرورش میگو در سال در استان هرمزگان حدود ۵۰ هزار هکتار ارزیابی شده که قسمتی از این اراضی درحال حاضر مجوز تاسیس گرفته و در سال آینده به اراضی مورد بهره برداری شده ما افزوده خواهد شد. وی با اشاره به اینکه میگوی هرمزگان به علت نوع غذادهی، طعم، مزه وگوشت آن متفاوت است، ابرازداشت: برنامه ریزی ما برای تولید ۲۰۰ هزار تن میگوی پرورشی در سال است که تمام تلاش خود را در زمینه ورود به عرصه گسترده تولید برای کل دنیا خواهیم کرد. این مقام مسوول در هرمزگان خاطرنشان کرد: حدود ۸۰ درصد میگوی تولیدی این استان به بازارهای مختلف دنیا صادر میشود که این باعث شده که دهها میلیون دلار استحصال ارز و صاداردات داشته باشیم. بازرگان گفت: در زمینه پرورش ماهی در قفس نیز چندین سال است که مطالعات آن انجام شده و بهره برداری بخشی از آن نیز شروع شده است.
موقعیت شهر بندری نینگبو چین و استان هرمزگان // شهر بندری نینگبو چین با هشت میلیون و ۵۴۲ هزار نفر جمعیت در امتداد ساحل چین شرقی و بال جنوبی رود دلتای یانگ تسه واقع شده که دارای ۸۱۶ کیلومترمربع مساحت خشکی و هشت هزار و ۳۵۵ کیلومتر مربع مساحت دریایی است. استان هرمزگان نیز با یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر جمعیت دارای ۲ هزار و ۲۳۷ کیلومتر ساحل و ۱۴جزیره کوچک وبزرگ شامل قشم، کیش، هرمز، هنگام ، لارک، لاوان، بوموسی، تنب بزرگ، تنب کوچک، سیری، فارور ، بنی فارو، شیدور و هندورابی به عنوان پهناورترین استان ساحلی کشور ایران در جنوب واقع شده است. این نشست با مساعدت نمایندگی وزارت خارجه در بندرعباس و همچنین سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در شانگهای چین برگزارشد.[/cl-popup]
احیای برجام و مقابله با میراث یکجانبهگرایی ترامپ // امانت علی، هرگونه مذاکره مجدد درباره برنامه جامع اقدام مشترک (JCPOA) معروف به توافق هستهای ایران را اولین و مهمترین چالشی دانست که دولت جدید آمریکا با آن روبرو میشود. وی افزود: بایدن منتقد اصلی خروج یکجانبه ترامپ از برجام بوده و آن را “یک شکست خطرناک” خوانده است. او مشتاق است تا تلاش چندجانبهگرایی را در مورد مسئله ایران و برای اطمینان به متحدان آمریکا که این کشور “شریک قابل اعتماد است”، به کار گیرد. به عقیده این پژوهشگر پاکستانی، جو بایدن معتقد است که سیاست “فشار حداکثری” ترامپ علیه ایران نتیجه برعکس درپی داشته و در عین حال بایدن قول داد در صورت اثبات “پیروی دقیق” ایران از توافق هستهای، شانس بازگشت به دیپلماسی را ارائه دهد. این پژوهشگر پاکستانی گفت: تحریمهای یکجانبه دولت ترامپ مبارزه ایران با پدیده کرونا را دشوار کرد به طوری که این کشور در برابر ویروس کرونا آسیبپذیر شد. به همین دلیل جو بایدن قول همکاری با متحدان آمریکا را داده تا اطمینان حاصل شود که تحریمهای ایالات متحده توانایی ایران در مبارزه با بیماری همه گیر کووید-۱۹ را تضعیف نمیکند. وی تاکید کرد: مذاکره مجدد برای دستیابی به توافقی دیگر با ایران می تواند بسیار سخت تر از آنچه تصور می شود، باشد. از طرف دیگر اسرائیل و عربستان سعودی، دو متحد نزدیک آمریکا، با هرگونه ابتکار عمل برای تعامل بایدن با تهران مخالفت جدی خواهند کرد.
روابط ترامپ-سعودی و تلاش بایدن برای کاهش هزینهها // ستون نویس روزنامه پاکستانی نیوز نوع روابط آمریکا و عربستان در طول چهار سال گذشته را استوار بر منافع و علائق شخصی دونالد ترامپ توصیف کرد و گفت: دولت آتی جو بایدن مجبور به مدیریت چالش روابط خود با سعودیها، متحد اصلی ایالات متحده در خاورمیانه از دهه ۴۰ میلادی تاکنون خواهد بود. در حالی که ترامپ با خاندان سلطنتی در ریاض رابطه شخصی برقرار کرده بود به نظر میرسد جو بایدن سیاست استاندارد اتخاذ شده در دوران ریاست جمهوری اوباما را در باره گسترش روابط استراتژیک و امنیتی با حاکمان سعودی تکرار کند. وی اظهار داشت: روابط ایالات متحده و عربستان سعودی در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما به دلیل سیاست وی در قبال ایران و ساز مخالف ریاض، به طور قابل توجهی سرد شد. امانت علی اظهار داشت: بایدن در کارزارهای انتخاباتی چراغ سبز ترامپ در تقویت غیرعادی روابط با ریاض را به مثابه دریافت چک سفید خطرناک دانست و قول داد که دستور ارزیابی روابط با عربستان سعودی را صادر کند. وی افزود: پیشبینی میشود دولت بایدن بر کاهش هزینه های مشارکت ایالات متحده در خاورمیانه متمرکز شده است بدون اینکه ضرورتاً نفوذ آن را تضعیف کند.
رویکرد مشترک ترامپ و بایدن در قبال اسرائیل // امانت علی کارشناس امور سیاسی پاکستان با یادآوری حمایت همهجانبه ترامپ از توسعهطلبی رژیم صهیونیستی که طی ۴ سال گذشته موجب خشم جهانی حتی متحدان اروپایی واشنگتن شده است، گفت: سیاست بایدن درباره اسرائیل و فلسطین تفاوت چندانی با ترامپ نخواهد داشت. رئیس جمهوری منتخب آمریکا به حفظ سفارت این کشور در قدس اشغالی ادامه خواهد داد، اقدامی بسیار جنجالی توسط ترامپ که خشم جهانی از جمله متحدان اروپایی خود را به دنبال داشت. وی همچنین از اشغالگری اسرائیل بر بلندیهای جولان سوریه نیز پشتیبانی خواهد کرد. وی اظهار داشت: به نظر نمیرسد بایدن بخواهد مطابق راهکار تاسیس دو کشور سیاست جدیدی را آغاز و یا بخواهد از اقدامی مشابه استقبال کند. امانت علی چودری افزود: همه رئیس جمهوری ها در آمریکا هدفی مشترکی دارند و آن هم حفظ امنیت اسرائیل است و بر همین اساس جو بایدن ترغیب کشورهای بیشتر برای سازش با صهیونیستها را دستور کار قرار خواهد داد.[/cl-popup]
رونقشهر۳ // سالن کارخانۀ کوچک آقای دینگ پِیلینگ که شکلوشمایلی شبیه آشیانۀ هواپیما دارد، در حاشیۀ زمینِ او در روستای دینگلو واقع شده است و کنار جادهای است که بهتازگی سنگفرش شده و منتهی میشود به شهرک مسکونی. در یکی از اتاقهایش دو بانوی میانسال از روستاهای اطراف، مشغول اتوکردنِ لباسهای پرستاریِ دوران جنگ جهانی دوم هستند که مربوط میشود به فیلمی دیگر از آن جنگ. جنگی که برای چینیها یادآور نبردی قهرمانانه علیه نظامیگریِ ژاپنیها است. این زنان، پیشتر در مزرعهای همان اطراف کار میکردند؛ اکنون بیرون از مزرعه، هم دستمزد بیشتری گیرشان میآید و هم خیلی به خانهشان نزدیکتر شدهاند. آقای دینگ، برخلاف اکثرِ بزرگسالانِ روستا، هیچوقت آنجا را ترک نکرد. یک مرد لاغرِ شصتساله با عینکی بزرگ و پوستی تیره و آفتابسوخته که بعد از اتمامِ دبیرستانْ به شغلِ معلمی رو آورد. او در ابتدا ریاضیات و زبان تدریس میکرد اما عایدیاش ناچیز بود. تنها در اواسط دهۀ ۱۹۸۰ بود که بعد از ۱۳ سال کارِ معلمی، فرصتِ شغلی دیگری پیدا کرد. هنرمندی در یکی از روستاهای اطراف، پردههایی را رنگآمیزی میکرد برای استفاده بهعنوان پسزمینۀ عکاسی اما آنقدر سرگرمِ نقاشی بود که برای فروششان وقت کم میآورد. پس دینگ و عموزادهاش شدند فروشندۀ خانهبهخانۀ پردههای عکاسی. بعداً بازارشان را تغییر دادند به فروش لباسهای عکاسی و بعد از آن به فروش لباسهای عمومیترِ بازیگری که گروه بزرگتری از مشتریان را شامل میشد. حوالی سال ۲۰۱۳، فقط آقای دینگ و چند خانوارِ محدود بودند که بهجز کارِ زراعت در کسبوکارِ دیگری هم فعالیت داشتند. آقای سو، بهعنوان دبیر جدید حزب در دهستان در آن زمان، فرصتی را برای توسعه شناسایی کرده بود. جادههای آن زمان دربوداغانتر از آن بودند که مناسب کامیونهای تحویلِ کالا باشند. پس خودش آستینِ همت را بالا زد. بهقول ساکنینِ آنجا: او و مسئولانِ دولتیِ همکارش در دهستان، دستبهکار شدند و خودشان جادهها را تعمیر کردند. آنها کابلهای فیبرِ نوری را هم در زمین کارگذاشتند -و بهادعای او «سرعتِ اینترنتشان از شانگهای هم بهتر شد»- او همچنین نامۀ سرگشادهای نوشت و تحصیلکردههای دانشگاهی و مهاجرتکردههایی که رفته بودند شهر را ترغیب کرد که برگردند به دهات. بهعنوان بخشی از پویش هدفگذاریِ دولت برای مبارزه با فقر، دولتِ محلیِ دهستانْ شد حامیِ کلاسهای آموزشیِ تجارت الکترونیک و تولیدِ پوشاک، ارائهدهندۀ وامهای کمبهره و مشوقِ کارآفرینهای موفق برای بهخدمتگرفتنِ کارگرانِ محلی که زیر خط فقر بودند. ظرف کمتر از چهارسال، به گزارش بازوی تحقیقاتیِ علیبابا، ۶ هزار و ۳۰۰ نفر از اهالی دایجی و مناطق اطراف، بهلطف فروش ازطریق تجارتِ الکترونیک، آمدند بالای خطِ فقرِ رسمی. به گفتۀ علیبابا، در کل کشور ۱۸ روستا، که طبق اعلام دولتِ ملی در فقر بودند و اکنون تبدیل شدهاند به روستاهای تاوباو، درمجموع بیش از ۱۰ میلیون یوان (۴۵/۱ میلیون دلار) در سال بهصورت آنلاین کالا میفروشند. علیبابا تخمین میزند که علاوه بر آن دویست روستای دیگر، که طبق استانداردهای استانیِ فقر –که حدنصاب بالاتری از درآمد را درنظر میگیرد- در گذشته فقیر محسوب میشدند، به اهدافِ فروش مشابهی دست پیدا کردهاند. روستاهای شهرستان پینگ در استان خهبِی که به فاصلۀ چندصدکیلومتری در شمال دایجی واقع شدهاند و ازنظر ملی بهعنوان ناحیۀ فقیرنشین دستهبندی شده بودند، الآن دوچرخههای بچگانه تولید میکنند. درهمیناثنا، در یکی از روستاهای استان یوننان در جنوبِ غربیِ کشور، مردم اقلیت نژادیِ بائی، صنایع دستیِ نقره میفروشند و از این طریق، فروش ۱۹ میلیون یوانی را در سال ۲۰۱۵ در تاوباو به نام خودشان ثبت کردند. در دایجی، تلاشهای آقای سو او را در ذهن روستاییان تا حد یک اسطوره بالا برده است، همان روستاییانی که تا پیش از آن رابطهشان با مقاماتِ محلی کاردوپنیر بود. بااینحال، سو تأکید دارد که آنچه در دایجی اتفاق افتاد میتواند در مناطق دیگر هم تکرار و تکثیر شود. او میگوید: «هرجایی، محصولاتِ منحصربهفردِ خودش را دارد. تنها کاری که باید خودشان را قادر به انجامش کنند این است که آن محصولات را در اینترنت بفروشند».
نسبتاً مرفه // این واقعیت که توسعه در چین، مسئولیت بخش بزرگی از کاهش فقر جهانی را در سیسال اخیر برعهده داشته است، برای همۀ دنیا مسجل است. خودِ دولت چین نیز به این مسئله واقف است. چِن شیوِن، نایبرئیس سابق گروه رهبری مرکزیِ کارِ روستایی در حزب، در یک سخنرانی در کنگرۀ ملیِ خلق در ژانویه ۲۰۱۶ گفت: اگر تا سال ۲۰۲۰ همچنان تعداد زیادی از مردممان زیر خط فقر باشند، این موضوع با هدفمان برای ساختن یک جامعۀ نسبتاً مرفه همخوانی نخواهد داشت. هم مردم خودمان و هم جامعۀ بینالملل به دیدۀ تردید به ما نگاه خواهند کرد. اما اگر بتوانیم با استانداردهای فعلی تا سال ۲۰۲۰ مردم را از فقر خارج کنیم، آنگاه ۱۰ سال از برنامۀ زمانبندیِ سازمان ملل متحد برای توسعۀ پایدار جلوتر خواهیم بود و بهطور مؤثری رهبریِ حزب و مزایای سوسیالیزم از نوعِ چینیاش را به دنیا نشان خواهیم داد. وقتی که فقط چندسال تا سررسیدِ ۲۰۲۰ مانده بود، دولت مرکزی بودجۀ مبارزه با فقر را تقویت کرد و در سال ۲۰۱۶ آن را با ۴۳ درصد افزایش به بیش از ۶۶ میلیارد یوان رساند. خودِ استانها هم چهل میلیارد یوانِ دیگر به این مبلغ اضافه کردند. این تأکیدِ مضاعف بر ریشهکنکردنِ فقر، درپی یک پویش ملی برای شناساییِ فقر در سال ۲۰۱۳ اتفاق افتاد. پویشی که هزاران نفر را بهخدمت گرفت تا براساس سطح درآمدْ تمامِ خانوارهای درگیر فقر را شناسایی کند و در ادامه، ازطریق پروژههایی که به تأیید سطوح بالاترِ حکومت رسیده است، مستقیماً این خانوارها را برای صرفِ بودجه هدفگذاری کند. شورای دولتی، یا همان کابینه، در ماه دسامبر از برنامۀ پنجسالهاش برای مبارزه با فقر رونمایی کرد که در آن سیاستهای مالیاتی، مالی، سرزمینی و شخصیِ این حوزه اعلام شده بود. سیاستهایی که تعیین شده بودند تا ۱۲۸ هزار روستای فقرزدهای را هدف بگیرند که در فهرست راهنمای ملیِ شناساییِ فقر نامشان آورده شده بود. برنامۀ دولت مرکزی هم دوماه جلوتر از آن منتشر شده بود و مسئولیتهای مرکزی و محلی را برای مبارزه با فقر مشخص کرده بود. در این برنامه همچنین مجدداً بر قوانینی تأکید شده بود که ارزیابیِ عملکردِ مقامات دولت محلی هر منطقه را گره میزد به پیشرفت برنامههای مبارزه با فقر در آن منطقه. علیبابا، غول اینترنتی که پشتِ تاوباو قرار دارد هم به نوبۀ خودش از این برنامهها حمایت کرد. علیبابا، هماکنون چهار برنامۀ اختصاصی برای ترویج پلتفرمش در مناطق دورافتاده دارد. تمرکزش هم بهطور خاص روی مناطق مرکزی و غربی کشور است و قرار است این شرکت مبلغ ۱۰ میلیارد یوان در آنجا سرمایهگذاری کند برای ساختن یکصدهزار مرکز خدمات تاوباو در مناطق دوردست و همچنین توسعۀ لجستیک و آموزش و بهروز کردنِ روستائیان تا بتوانند اقتصادشان را تاوباویی کنند. دولت مرکزی توافقنامههایی را هم با علیبابا و هم با جینگدانگ، دیگر پلتفرم عمدۀ این حوزه، امضا کرده است تا به نام مبارزه با فقر توسعۀ تجارت الکترونیک را در این مناطق سرعت دهند. یو جیانتوئو، یکی از کارشناسان مبارزه با فقر در بنیاد تحقیقات توسعۀ چین، معتقد است: «تجارت الکترونیک حتی از این هم میتواند رشد بیشتری داشته باشد». یو، میگوید: «اَنت فایننشال [بازوی مالی علیبابا]، تأمین منابع مالی خرد برای کسبوکارهای کوچک را در سال ۲۰۱۰ شروع کرد و تا الآن سرمایهای که علیبابا در اختیار کسبوکارهای کوچک قرار داده است چهاربرابر اعتباری است که بانک گرامین طی ۳۹ سال در اختیار این کسبوکارها قرار داده است». استنادِ یو به سازمان اعتباردهیِ خردی است که بهوسیلۀ برندۀ نوبل، محمد یونس، بنیانگذاری شده است.
معکوسشدن فرار مغزها // بااینحال بهرغم خوشبینیهای محلی و حمایت سطح بالای دولتی، بسیاری از مناطقی که در فقرِ افسارگسیختۀ کشور دستوپا میزنند، برای سرمایهگذاری در رونق تجارت الکترونیک، ممکن است همچنان با سختیهایی مواجه باشند. دایجی نسبت به سایرمناطق فقرنشین از یک موهبتی برخوردار است و طبق گفتۀ شاهدان: دشتهای مسطحِ آنجا، کارِ جادهسازی و ایجاد زیرساختها را تسهیل میکند. عمدۀ فقری که در چین باقیمانده است مربوط میشود به مکانهایی که دستیابی به رشد اقتصادی در آنها بهسادگی امکانپذیر نیست، مثل نواحی کوهستانی و مناطق دورافتادۀ مرکزی و غربی. طبق گفتۀ علیبابا، از بیش از هزار روستای تاوباو در چین، فقط ۲۵ درصدشان در چنین مناطقی واقع شدهاند. بعضی از مناطق، علیرغم اقلیمِ نامساعد، راههایی را برای ایجاد شبکههای تأمین و توزیع پیدا کردهاند اما اکثر آنها همچان با موانع بسیاری مواجهند که حتی حمایتهای سطح بالا هم هنوز نتوانسته از پسِ آن برآید. برای اینکه یک روستا از هیچْ تبدیل شود به یک مرکز تولید در سطح ملی، به تلاشِ هماهنگ و فداکاری فوقالعادهای ازسمت مقامات دولتی نیاز دارد. چوی لیلی، دانشیار دانشگاه شانگهای در رشتۀ مالی و اقتصاد، میگوید: «برای اینکه یک منطقۀ روستایی در زمینۀ تجارتِ الکترونیک موفق شود، همۀ ذینفعان باید به میدان بیایند. اما در مناطق فقیرتر، مسئولیت دولت از این هم سنگینتر است، بهایندلیل که چهبسا تمام آن اکوسیستمِ کسبوکار به همین راهنماییهای دولتی وابسته باشد». از همۀ اینها مهمتر اینکه فقیرترین مناطق کشور از جمعیتِ درسنِ کارْ خالی شدهاند و با کمبود نیروی کاری که مهارت لازم برای هماهنگشدن با اقتصادِ جدید را داشته باشد مواجهاند. یو جیانتوئو میگوید: «اینکه همه، آنجا را ترک کرده بودند، فقدان بزرگی برای این مناطق محسوب میشد. مسئله، فقط تعداد آدمهایی که میروند نیست بلکه مهمتر از آنْ نوعِ آدمهایی است که آنجا را ترک میکنند». آخرین باری که چین شکوفایی صنعتی را در مناطق روستایی تجربه کرد، شرکتهای دهستان و روستا (تیویایها)۴ که بهصورت مالکیت جمعی اداره میشدند، توانستند از نیروی کار فراوان، حمایت دولتهای محلی و موانع بسیار ناچیز بر سرِ تقاضای مصرفکننده، حداکثر استفاده را ببرند و با کسب سودهای کلان، میلیونها شغلِ روستایی را در خلال دهۀ ۱۹۸۰ و اوایل دهۀ ۱۹۹۰ ایجاد کنند. جامعهشناسِ روستاییِ برجسته، فِی شیائوتانگ، معتقد بود که تیویایها برای این منظور حیاتی بودند و بخشی از علتش این بود که این شرکتها کمک کردند تا جریان «فرار مغزها» از روستا به شهر معکوس شود. پویشِ نامۀ سرگشادۀ سو، برای دعوت به استخدام مهاجران و تحصیلکردههایی که به دهستان دایجی برمیگشتند، در تعطیلات سال نوی چینی در اوایل ۲۰۱۵ کلید خورد. این پویش به تلاشهایی که در آن زمان درجریان بود اضافه شد: مقامات محلی اعلام کردند که از زمان آغاز رونق تاوباو، بیش از پنجهزار کارگر مهاجر که قبلاً در شهرها سکونت داشتند و صدها فارغالتحصیل دانشگاهی هم در میان آنها بودند، برای راهاندازی کسبوکار به دایجی برگشتند. اما این منطقه هنوز به کارگرانِ ماهر بیشتری نیاز دارد. دینگ پِییو، عموزادۀ کوچکترِ دینگ پِیلینگ، توضیح میدهد که: «همۀ تحصیلکردههایی که به روستا برگشتند در کارشان موفق شدهاند. حالا باید بگردیم و تعداد بیشتری از آنها پیدا کنیم». دینگ پِییو، برای تحصیلکردههایی که از شهرها و شهرستانهای اطراف به آنجا میآیند، جای خواب و غذا فراهم میکند و برایشان کامپیوتر دستوپا میکند اما بههرحال راضیکردن شهریها برای زندگی در روستا کار آسانی نیست. در شلوغترین ماههای سال، آنقدر سفارش سرشان میریزد که بزرگترین کسبوکارهای روستا مجبور میشوند دستبهدامنِ کارخانههای استانهای دیگر شوند و کار را به آنها برونسپاری کنند. این مشکلشان سخت و درعینحال حسادتبرانگیز است و تا همین چندسال پیش کسی فکرِ بهوجودآمدن همچین شرایطی را هم نمیکرد. با بیشتر شدن فروش، حالا ساکنین روستا به آنسوی مرزها هم چشم دوختهاند. دولت محلی هم قصد دارد بهزودی کارِ ساخت سومین پارک صنعتی را در دهستان آغاز کند تا بتواند میزبان سالنهای تولید و دفاتر فروش بیشتری باشد. حالا کارآفرینانِ تاوباویی در دایجی، شروع کردهاند به صادرات لباس به خارج از کشور، بهخصوص به مالزی، ویتنام و بقیۀ کشورهای آسیای جنوبشرقی. گام بعدی، بهگفتۀ خودشان، این است که کیفیت لباسها را آنقدر ارتقا دهند که بتوانند به بازارهای گرانتری در اروپا و ایالات متحده دست پیدا کنند. دینگ پِیلینگ، کسی که همۀ این تحولات را به چشم خودش دیده است، هدف بلندپروازانهتری در سر دارد. «دلم میخواهد همۀ چین و همۀ دنیا روستایم دینگلو را بشناسند». منبع: ترجمان[/cl-popup]
[cl-popup title=”خبرهای منتخب” show_on=”load” size=”l”]
[/cl-popup]