فهرست سرخط اخبار امروز، ۰۱/آبان/۱۳۹۹:

• روزنامه دنیای اقتصاد:

1. لاریجانی مسئول اجرای سند همکاری ایران و چین شد؟
2. [cl-popup title=”۲۸۲ میلیارد دلار منبع مالی برای عقب راندن «تولید ملی» از کجا تامین شد؟ / بودجه پنهان علیه ساخت‌ایران” show_on=”text” btn_label=”خبر منتخب – ۲۸۲ میلیارد دلار منبع مالی برای عقب راندن «تولید ملی» از کجا تامین شد؟ / بودجه پنهان علیه ساخت‌ایران” align=”right” size=”xl”]دنیای‌اقتصاد : دو روز پیش دو خبر ظاهرا غیرمرتبط با هم منتشر شد. خبر اول را خبرگزاری معتبر بلومبرگ منتشر کرد که از شکوفایی «ساخت ایران» در شرایط فعلی که کوران تحریم‌هاست حکایت می‌کرد و خبر دوم را بانک مرکزی ایران منتشر کرد که از ۲۸۲ میلیارد دلار ارزپاشی طی ۱۷ سال اخیر حکایت داشت. سوال عجیبی که بلافاصله ایجاد می‌شود این است که چگونه می‌شود «ساخت ایران» در چنین حصر سنگینی رونق یابد اما در دوران فراوانی ارزی به قهقرا رود؟ اتفاقا همه سخن در این ارتباط عجیب نهفته است که این ۲۸۲ میلیارد دلار دقیقا شبیه یک منبع مالی نامرئی علیه ساخت ایران و چونان یارانه‌ای به نفع رقبای تولید ایرانی یعنی واردات عمل کرده است. سیاستی که اثرات مخرب آن هم در ساخت ایران و هم در خروج سرمایه از کشور نمایان شده است. این رویکرد که به‌عنوان سلاح معکوس هم از آن تعبیر می‌شود، منجر به ارزان شدن واردات شده و همزمان زمینه را برای ورشکستگی تولید داخل فراهم کرده است. در روزهای اخیر دو خبر ظاهرا غیرمرتبط با هم منتشر شد. خبر اول را خبرگزاری معتبر بلومبرگ منتشر کرد که از شکوفایی «ساخت ایران» در شرایط فعلی که کوران تحریم‌هاست حکایت می‌کرد و خبر دوم را بانک مرکزی ایران منتشر کرد که از ۲۸۲ میلیارد دلار ارزپاشی طی ۱۷ سال (از سال ۸۲ تا کنون) اخیر حکایت داشت. سوالی که بلافاصله ایجاد می‌شود این است که چگونه می‌شود ساخت ایران در چنین حصر سنگینی رونق یابد اما در دوران فراوانی ارزی به قهقرا رود؟ فصل مشترک این دوخبر به ظاهر نامرتبط، بود و نبود دلارهای نفتی است. واقعیت آن است که نه تحریم نعمت است و نه دلارهای نفتی، بلکه این سیاست‌گذاری اقتصادی است که هم می‌تواند منشأ نعمت باشد یا سرچشمه مصیبت. متاسفانه باید گفت که در نیم قرن گذشته از دلارهای نفتی چون سلاحی علیه تولید ایرانی استفاده شده است؛ برعکس چینی‌ها که سیاست ارزی خود را چون اسلحه‌ای برای بازپس‌گیری بازار داخلی از واردات و سپس فتح بازار جهانی به کار گرفتند تا جایی که آمریکایی‌ها به قدری از کارآیی سلاح ارزی چین غافلگیر شدند که مدعی اعلان جنگ ارزی توسط چین شدند.  اما داستان سیاست ارزی چیست که هم می‌تواند چون اسلحه‌ای علیه خودی‌ها عمل و تولید ملی را تخریب کند یا برعکس، به عنوان ابزاری برای پاک‌سازی بازار داخلی از واردات غیرضرور عمل کند و پشتوانه فتح بازار جهانی شود؟ منشأ این کج کارکردی در جایی نهفته است که سیاست صنعت زدایی جایگزین سیاست توسعه صنعتی و تقویت تولید داخل می‌شود. آنچه که در ایران ریشه تاریخی دارد و از اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ خودش را در اقتصاد ایران نمایان کرد و تا به امروز هم در مقاطع مختلف ادامه یافته است. در واقع صنعت‌ زدایی یک سیکل باطل است که تقریبا به‌صورت مداوم خودش را بازتولید می‌کند. این چرخه معیوب با تولید تورم آغاز می‌شود و بعد از طی کردن مراحل سرکوب تورم، افزایش واردات، جهش ارز، سرکوب صادرات و رکود دوباره به نقطه آغاز خود یعنی تولید تورم بازمی‌گردد. حال به‌نظر می‌رسد که مجموعه‌ای از سیاست‌ها در سال‌های اخیر منجر به تضعیف و نحیف شدن تولید داخل در برابر واردات شده است. سیاست‌هایی که عصاره خود را در یک بودجه پنهان مخفی کرده که مستمرا علیه ساخت ایران عمل می‌کند. این بودجه پنهان همان رقم ۲۸۲ میلیارد دلاری است که در ابتدای گزارش به آن اشاره شد. آنچه باعث شده است تولید داخل تقویت نشود،عمل کردن این بودجه پنهان در اقتصاد است که از یک سو تولید داخلی را تضعیف و از سوی دیگر سبد واردات را تقویت کرده است. این بودجه پنهان کارکردهای مخرب مختلفی در اقتصاد دارد. یک وجه آن مشغول تخریب تولید بوده و وجه دیگر آن علیه سرمایه‌گذاری در کشور عمل کرده است. یعنی ارزپاشی نه تنها باعث حمایت از تولید داخل نشده بلکه آن را تخریب کرده است. ضمن آنکه شرایط را برای خروج سرمایه از کشور از یک سو و کاهش صادرات از سوی دیگر فراهم کرده است. در این چارچوب، سیاست‌گذار درسالیان گذشته تلاش کرده است با ابزار دلار پاشی قیمت‌ها را کنترل و تورم را مهار کند. در حالی که این سیاست اگرچه در برخی مقاطع و به‌صورت موقت جواب داده است اما در بلند‌مدت و پس از به پایان رسیدن منابع ارزی، این سیاست به ضد خود تبدیل شده است. از این رو این ۲۸۲ میلیارد دلار دقیقا شبیه یک منبع مالی نامرئی علیه ساخت ایران و مانند یارانه‌ای به نفع رقبای تولید ایرانی یعنی واردات عمل کرده است.  از اوایل دهه ۵۰ این ریل غلط سیاست‌گذاری به اقتصاد ایران وارد شد و همزمان با افزایش درآمدهای نفتی، حجم دلارپاشی به‌طور فزاینده‌ای بالا رفت و کالاهای وارداتی برای ترخیص در گمرکات صف کشیدند. این الگو از همان زمان به ضد تولید داخل تبدیل شد و در سال‌های بعد،‌به ویژه از سال ۸۰ تا ۹۰ با اوج گرفتن میزان واردات خودش را تکرار کرد.

   نقل یک داستان // در اینجا نقل یک ماجرا از دکتر محمد طبیبیان که مربوط به دهه ۶۰ می‌شود،می‌تواند جالب توجه باشد.«اتومبیل پیکان که مونتاژ می‌شد دو آیینه بغل داشت که بسیار کوچک بود و برای راننده ایرانی که نیازمند داشتن دید وسیع از بغل دست و پشت سر بود (به دلیل رانندگی بی‌نظم خود و دیگران) این آیینه‌های متناسب با استاندارد انگلستان، مناسب نبود. قاعده رایج این بود که خریداران همان روز اول این آیینه‌های وارداتی را از اتومبیل جدا کرده و دور می‌انداختند و آیینه‌های تولید داخلی بزرگ‌تر را با آن جایگزین می‌کردند. یک روز با مدیرعامل سازمان مزبور در سازمان برنامه ملاقات داشتیم و من از ایشان پرسیدم که چرا از آیینه‌های داخلی بزرگ‌تر به جای آیینه‌های وارداتی کوچک استفاده نمی‌کنید؟ او با ابراز تاسف، گفت که ما هم به دنبال این بوده ایم ولی به مشکل توجه کنید ببینید که ما دچار چه گرفتاری در بخش تولید هستیم. قیمت اتومبیل را فلان تشکیلات دولتی براساس قیمت تمام‌شده حسابداری تعیین می‌کند. آیینه وارداتی را با ارز دولتی هر دلار هفت تومان حساب می‌کند این آیینه‌ها می‌شود مثلا ۱۰ دلار و در نتیجه در قیمت تمام شده پیکان هفتاد تومان محاسبه می‌شود. آیینه داخلی می‌شود دویست تومان که با ارز آزاد (مثلا هفتاد تومان در آن زمان) می‌شود سه دلار. لیکن ما که گرفتار قیمت‌گذاری اداری هستیم باید این ضایعه اقتصادی را تحمل کنیم که ارز بدهیم، آیینه‌های انگلیسی روی پیکان قرار دهیم که دور‌انداخته می‌شود، به دلیل اینکه یک بخش اداری کشور قیمت حسابداری روی کاغذ را قیمت جهان واقعی تصور می‌کند؛ یعنی استدلال می‌کند که قیمت تمام شده پیکان براساس استفاده از آیینه داخلی ۱۳۰ تومان افزایش می‌یابد و این تورمی  است!»

   اصل بدیهی // این اصل بدیهی در اقتصاد پذیرفته شده است که تولید داخلی زمانی به سمت ورشکستگی حرکت می‌کند که سیاست‌ها در جهت ارزان کردن واردات عمل کند. زمانی که ما در اقتصاد با تورم فزاینده روبه‌رو هستیم ثابت نگه داشتن نرخ ارز و سرکوب آن از طریق ارز پاشی یک نتیجه مشخص دارد:«ارزان کردن سبد واردات و گران کردن سبد ساخت داخل».   اتفاقی که نتیجه طبیعی آن خارج شدن تولیدات داخلی از سبد مصرفی مردم بوده است. تجربه جهانی نشان می‌دهد در جایی که سیاست‌های اقتصادی پشتیبان برای کالای داخلی کشورها طراحی شده است و سیاست‌های چهارگانه پولی، مالی، ارزی و تجاری به شکل درست نسبت به یکدیگر عمل کرده‌اند، همزمان «کاهش میل به واردات»،«افزایش گرایش به مصرف کالای داخلی» و البته «دستیابی به بازارهای هدف صادراتی» محقق شده است. آنچه که به عنوان مثال کشور چین در سال‌های گذشته انجام داده و موفق شده است که با اسلحه ارزی بازارهای جهانی را فتح کند. چینی‌ها به این نتیجه رسیدند که تعرفه بالا و ممنوع‌سازی واردات نمی‌تواند سیاست کارآمدی باشد، از این رو استراتژی متفاوتی را برگزیدند. آنها برای از توجیه انداختن واردات و گران‌سازی کالاهای وارداتی سیاست ارزی را جایگزین سیاست تعرفه‌ای کردند.

   سیاست معکوس // اما آنچه در ایران اتفاق افتاده دقیقا عکس این بوده است. سیاست‌های ممنوعیت واردات و استفاده از ابزار تعرفه‌ای همواره در دستور کار سیاست‌گذار برای حمایت از تولیدات داخلی بوده است. رویکردی که اثر معکوس داشته است و زمینه‌ساز به‌هم ریختگی محیط تجارت خارجی کشور و بازار داخلی شده است. به گونه‌ای که امکان برنامه‌ریزی را حتی در کوتاه مدت از فعالان اقتصادی گرفته است. آنچه که سیاست‌گذار در ایران به دنبال آن بوده استفاده از منابع ارزی در جهت کنترل قیمت‌ها است. اینکه از طریق بودجه پنهان ارزی نرخ ارز را از یک سو و قیمت کالاهای مصرفی را سرکوب کند. سیاستی که در برخی مقاطع هم جواب داده و باعث تثبیت قیمت‌ها شده است، اما این تثبیت به این هزینه تمام شده است که تورم نهفته در آن را به آینده پرتاب کرده و در بلند مدت نه‌تنها قیمت‌ها کنترل نشده بلکه جهش‌های قابل ملاحظه‌ای نیز پیدا کرده است، چراکه سیاست تثبیت قیمت‌ها تنها در دوران وفور درآمدهای ارزی ممکن است و زمانی که این درآمدها ته می‌کشد عملا ابزاری برای سرکوب قیمت‌ها وجود ندارد.   وقتی در اقتصادی مانند اقتصاد ایران که با تورم مزمن دو رقمی مواجه است، سیاست ثابت نگه داشتن قیمت‌ها دنبال می‌شود، عملا منجر به گران شدن سبد ساخت داخل می‌شود. یعنی تثبیت قیمت‌‌ها از یک طرف و تخصیص ارز ارزان به واردات، شرایط را کاملا به نفع واردات عوض کرده است؛ چراکه ارزان‌سازی واردات، باعث عقب‌نشینی تولید داخل شده است. به ‌عنوان مثال در دوره زمانی سال‌های ۸۴ تا ۸۹ که شاهد روند روزافزون واردات هستیم همزمان با دو برابر شدن شاخص قیمت‌ها، نرخ ارز تثبیت شده است. مفهوم ساده این سیاست معکوس آن است که قیمت خرید سبد کالای ایرانی در این مدت دو برابر شده اما قیمت خرید سبد کالای وارداتی ثابت مانده و نتیجه این معادله مشخص است. الگویی که کم و بیش از در سال‌های ۹۲ تا ۹۶ هم تکرار شده بود. یعنی با تثبیت نرخ ارز در این بازه زمانی عملا تورم به آینده پرتاب شد و ساخت داخل هم روز به روز تضعیف شد. این سیاست اشتباه اثر سوء دیگری نیز در دل خود دارد و آن اینکه باعث جهش و شوک‌های دوره‌ای در بازار ارز و سایر بازارها می‌شود. پیامد این جهش‌ها، منحرف کردن انرژی نیروهای بالقوه اقتصادی از فعالیت‌های مولد به فعالیت‌های سفته‌بازانه است که تخریب مضاعف تولید را در پی دارد.

   تضعیف صادرات // اما یکی از اهدافی که سیاست‌گذار در ایران به‌طور مداوم بر آن تاکید می‌کند سیاست توسعه صادرات غیرنفتی است. این دیدگاه در شرایطی که تحریم‌های خارجی سایه خود را به اقتصاد ایران افکنده و درآمدهای نفتی به حداقل خود را رسیده است، بیش از هر زمان دیگری شنیده می‌شود. اما واضح است وقتی در اقتصادی ساخت داخل به قهقرا رفته است و مردم به جای کالای داخلی کالای وارداتی مصرف می‌کنند، صحبت از توسعه صادرات هم به مانند یک شوخی تلخ می‌ماند. در واقع نتیجه غیرمستقیم گران کردن سبد ساخت ایران، تضعیف صادرات و حتی افت آن بوده است، به‌طوری که صادرکنندگان ایرانی در سال‌های گذشته حتی بخشی از بازارهایی که به‌طور سنتی در اختیار تجار ایرانی بوده است را به رقبای دیگر واگذار کرده‌اند.

   بودجه پنهان علیه سرمایه‌گذاری // به غیر‌از این انحرافات که همگی نتیجه مستقیم و غیرمستقیم بودجه پنهان علیه ساخت است، این بودجه اثر دیگری هم دارد و آن خروج سرمایه از کشور است. به یک معنا بخشی از این بودجه صرف تخریب تولید داخلی شده است و بخشی دیگر هم علیه سرمایه‌گذاری عمل کرده است، چراکه باعث می‌شود که مردم سرمایه‌های خود را از کشور خارج کنند و در سایر کشورها دارایی بخرند. در نهایت اینکه حتی بودجه پنهان و دلار پاشی به ضد خودش هم عمل می‌کند، چراکه در شرایط تثبیت نرخ دلار آن قدر تقاضا برای آن زیاد می‌شود که در آخر فنر آن رها و با جهش قیمت مواجه می‌شود.     به‌طور خلاصه باید گفت رکود، فقر، فساد و بیکاری نتیجه طبیعی سفته‌بازی‌های غیرمولد روی موج تورم (یا به تعبیر عمومی همان دلالی) است که خود معلول اداره اقتصاد با ماشین رانت و تورم است و تا زمانی که این دو ماشین از کار نیفتند در بر همین پاشنه خواهد چرخید.[/cl-popup]

3. چین: پایان محدودیت‌های تسلیحاتی ایران باید اجرایی شود
4. رشد اقتصادی چین مثبت ماند
5. تعداد میلیاردرهای چینی از آمریکایی بیشتر شد
6. نگرانی واشنگتن از افزایش نفوذ چین در آمریکای لاتین
7. [cl-popup title=”چهار قدرت بین‌المللی مانور دریایی علیه چین برگزار می‌کنند / ناتوی آسیایی مقابل چینی‌ها” show_on=”text” btn_label=”خبر منتخب – چهار قدرت بین‌المللی مانور دریایی علیه چین برگزار می‌کنند / ناتوی آسیایی مقابل چینی‌ها” align=”right” size=”xl”]دنیای‌اقتصاد : قرار است با همکاری استرالیا، هند، ژاپن و ایالات‌متحده مانور نظامی در خلیج بنگال و دریای عرب برگزار شود. این مانور که قرار است در ماه نوامبر برگزار شود، از سال ۲۰۰۷ به این سو بی‌سابقه است. چنین اقدامی با اعتراض چین روبه‌رو خواهد شد. به گفته ناظران، با همکاری این ۴ کشور گروه موسوم به «کواد» دوباره تشکیل خواهد شد. برخی به این گروه عنوان ناتوی آسیایی را داده‌اند. دریای عرب و خلیج بنگال نیز یک منطقه مهم در رقابت دو کشور هند و چین به حساب می‌آید. یگان هفتم نیروی دریای آمریکا روز سه‌شنبه از برگزاری مانور دریایی کشورهای هند، ژاپن و استرالیا در دریای چین جنوبی خبر داد. به گزارش رویترز، این یگان در بیانیه‌ای اعلام کرد، این پنجمین رزمایش مشترک در سال جاری میلادی در منطقه عملیاتی یگان هفتم نیروی دریایی آمریکا در دریای چین جنوبی بود. این عملیات در حالی برگزار شد که آمریکا و متحدانش درخواست‌ها برای یک منطقه آزاد و باز آسیا-پاسیفیک را در بحبوحه نگرانی‌های فزاینده درباره اقدامات چین در منطقه افزایش داده‌اند. چین مدعی مالکیت تمامی منطقه دریای چین جنوبی است. با این حال مانور نظامی روز سه‌شنبه یک پیش‌نمایش از مانور بزرگ نظامی چهار کشور در خلیج بنگال خواهد بود. الجزیره نیز در گزارشی نوشت قرار است ماه آینده با همکاری استرالیا، هند، ژاپن و ایالات‌متحده یک مانور نظامی برگزار کنند. این مانور نظامی در خلیج بنگال و در دریای عرب برگزار خواهد شد و احتمالا به نگرانی‌های چین خواهد افزود. استرالیا می‌گوید قرار است نقش زیادی در این مانور نظامی ایفا کند.  هند، ژاپن، ایالات‌متحده و استرالیا در ماه نوامبر در این مانور نظامی حضور خواهند داشت که از سال ۲۰۰۷ به این سو بی‌سابقه است. چنین اقدامی با اعتراض چین روبه‌رو خواهد شد. به گفته ناظران با همکاری این چهار کشور مجددا گروه موسوم به «کواد» تشکیل خواهد شد. لیندا رینولدز، وزیر دفاع استرالیا روز دوشنبه گفت این مانورهای نظامی نشان از عزم جمعی ما برای حمایت و بازگشت رونق و آرامش به منطقه هند-پاسیفیک است. گفته‌های وزیر دفاع در واقع کنایه به چینی‌ها است که به ادعای او، چین مسبب ناآرامی‌ها است.  وزیر دفاع هند نیز گفت که مانور نظامی این چهار کشور در دریای عرب و خلیج بنگال صورت خواهد گرفت که یک منطقه حساس برای رقابت دو کشور هند و چین به حساب می‌آید. در چند دهه گذشته چین تلاش وافری کرده است که حوزه نفوذ خود را در کشورهایی مانند میانمار، پاکستان و بنگلادش افزایش دهد و همین امر نگرانی‌هایی برای دهلی‌نو به وجود آورده است.  این مانور نظامی اما در حالی برگزار می‌شود که تنش‌ها بین چین و استرالیا نیز افزایش یافته است. چین همچنین در حال حاضر به‌دلیل مسائل اقتصادی با آمریکا نیز تنش‌هایی دارد و افزون بر این نیروهای چینی و هندی در چند نوبت بر سر مسائل مرزی علیه یکدیگر تیراندازی و شلیک کرده‌اند و حتی چند نفر از هر دو طرف کشته شده‌اند.  از زمانی که دو طرف بر سر مسائل مرزی اقدام به شلیک گلوله کردند، هند و چین هزاران نیروی خود را در مرز مشترک‌شان در هیمالیا مستقر کرده‌اند. حالا گروه کواد قصد دارد به وسیله این مانور نظامی به مقابله با نفوذ چین در این منطقه بپردازد و به این طریق نوسازی ارتش خود را هم به بوته آزمایش بسپارند.  تلاش‌های مجدد برای توسعه کواد در اوایل همین ماه بین وزرای خارجه آمریکا و ژاپن در توکیو مطرح شد. در همین حال، مایک پمپئو وزیر خارجه ایالات‌متحده پیش از این ملاقات‌های خود را با همتایان خود از استرالیا، هند و ژاپن آغاز کرده بود. آمریکا می‌گوید هدف از این ملاقات‌ها تحکیم حمایت‌های آمریکا از متحدان منطقه‌ای‌اش در برابر چین است. این سفر، نخستین سفر وزیر امور خارجه آمریکا از ژوئیه سال ۲۰۱۹ به حساب می‌آمد. وزیر خارجه آمریکا پیش‌تر از مغولستان و کره‌جنوبی نیز بازدید کرده بود. واشنگتن دیدار با وزرای خارجه موسوم به گروه کواد را نشانه تقویت رابطه آمریکا با متحدان منطقه‌ای‌اش می‌داند. پمپئو در یک کنفرانس خبری مشترک گفته بود: «ما امیدواریم دستاوردهای مهمی از این جلسات حاصل شود. زمان‌بندی این برنامه برای ما مهم بود. من خوشحالم بگویم که این هفته به نتایج خوبی خواهیم رسید.» برخی این گروه کواد را ناتوی آسیا می‌خوانند که می‌تواند وسیع‌تر شود. اگر ناتو در اروپا برای مقابله با روسیه شکل گرفت، این ناتو برای مقابله با چین تشکیل شده است. سخنگوی وزارت دفاع هند می‌گوید تاکید این گروه بر آزاد و باز بودن منطقه هند-پاسیفیک است.[/cl-popup]
8. [cl-popup title=”«تان کاه کی» بازرگان، سرمایه‌گذار و نیکوکار سنگاپوری-چینی” show_on=”text” btn_label=”خبر منتخب – «تان کاه کی» بازرگان، سرمایه‌گذار و نیکوکار سنگاپوری-چینی” align=”right” size=”xl”]روح‌الله حاتمی : تان کاه‌کی (Tan Kah Kee) بازرگان، سرمایه‌گذار و نیکوکار سنگاپوری-چینی بود که در جنوب خاوری آسیا، هنگ کنگ و بسیاری از شهرهای چین همچون شانگهای، شیامن و گوانگ ژو فعالیت‌های وسیع خیریه و اجتماعی داشت. او به مثابه چهره‌ای برجسته در جامعه مهاجران چینی در قرن ۲۰، در رویدادهای مهمی در چین همانند انقلاب شین‌های (انقلاب چین در ۱۹۱۱) و جنگ دوم ژاپن و چین (۱۹۴۵-۱۹۳۷) نقش حامی مالی داشت و بخش عمده‌ای از دارایی‌ها و درآمدهای خود را صرف کمک به چین در این وقایع کرد. افزون بر آن، کمک‌های مالی وی به تاسیس چند نهاد آموزشی در آسیا و استان فوجیان چین همانند دانشگاه شیامن منجر شد.  تان کاه کی در ۲۱ اکتبر ۱۸۷۴ م. در شیامن واقع در استان فوجیان چین به دنیا آمد و در ۱۶سالگی راهی سنگاپور شد تا به پدرش ملحق شود که در کار تجارت برنج بود. با ورشکستگی پدرش در ۱۹۰۳، تان کسب و کار خود را آغاز کرد و یک امپراتوری تجاری در حوزه‌هایی مانند کشتزارهای کائوچو، تولید، چوب‌بری، کنسروسازی، املاک، بنگاه صادرات و واردات، حمل و نقل دریایی و… برای خود ایجاد کرد. تسلط او بر زبان هاکجن، که زبان میانجی چینی‌های خارج‌نشین در جنوب خاوری آسیا بود، نقش عمده‌ای در موفقیت‌های وی داشت و از او به‌عنوان «هنری فورد جامعه مالایایی» یاد می‌شد. تاسیس دبیرستان چینی در سنگاپور (اکنون موسوم به دانشگاه هوا چونگ) و مدارس جیمی در شیامن (اکنون موسوم به دانشگاه جیمِی) در سال‌های ۹-۱۹۱۸ و تاسیس دانشگاه شیامن در ۱۹۲۸ از فعالیت‌های وی در حوزه آموزش بود.  وی از ۱۹۳۷ اعانات هنگفتی در حمایت از چین در جنگ با ژاپن گرد آورد اما پیش از ورود ژاپنی‌ها به سنگاپور در ۱۹۴۲ موفق به فرار به جاوه اندونزی شد و در آنجا هرگونه مذاکره با ژاپنی‌ها را خیانت برشمرد. با وقوع جنگ داخلی در چین، او در برابر حزب ملی خلق چین (کومین تانگ) در جانب کمونیست‌ها ایستاد و نقش رهبری جامعه چینی‌های مقیم سنگاپور را که اکنون دوشقه شده بود در عمل از دست داد. پس از تاسیس جمهوری خلق چین در ۱۹۴۹، مقامات استعماری بریتانیا در سنگاپور مانع ورود وی به این کشور شدند؛ زیرا از ورود افکار کمونیستی به مالزی و سنگاپور هراسان بودند.  تان در ۱۹۶۱ در پکن درگذشت و دولت چین مراسم تشییع وی را برگزار کرد. به پاس و یادبود نیکوکاری وی بورس تحصیلی تان کاه کی (بعدتر موسوم به بنیاد تان کاه کی) در سنگاپور تاسیس شد.[/cl-popup]
9. چین آمریکا را محکوم کرد

• خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا):

1. ۳۰مهرماه ۹۹؛ نرخ رسمی ۲۷ ارز افزایشی شد
2. ۲ نمایشگاه تخصصی خودرو و حمل و نقل در تبریز گشایش یافت
3. معاون استاندار: تدوین نقشه راه ارتباطات اصفهان با شهرهای خارجی ضروری است
4. وزیر خارجه چین: مرحله نخست قطعنامه ۲۲۳۱ در ۲۷ مهر کامل شد
5. پکن: چین واکسن کرونا را با قیمت مناسب در اختیار جهان می‌گذارد
6. چین؛ صدرنشین بزرگترین بازارهای سینمایی جهان
7. به رغم موج دوم همه‌گیری کرونا؛ تولید ناخالص داخلی چین در سه ماهه سوم افزایش یافت
8. تحلیلگران چینی: تهدید آمریکا برای معامله با ایران قلدری محض است

• خبرگزاری صدا و سیما:

1. گشایش نمایشگاه تخصصی لوازم یدکی خودرو در تبریز
2. هلند ایران میزبان نمایشگاه گل‌های داوودی
3. برگزاری اجلاس شانگهای ازبکستان با حضور دادستان کل

• زومیـت:

1. چرا مصرف شیر در چین رواج پیدا کرده است

• شبکه لحظه:

1. پیروزی یاران حدادی در لیگ چین

• همشهری:

1. [cl-popup title=”نفت‌زدایی از تجارت ایران و چین” show_on=”text” btn_label=”خبر منتخب – نفت‌زدایی از تجارت ایران و چین” align=”right” size=”xl”]بررسی‌ها نشان می‌دهد ریزش ارزش صادرات ایران عمدتا ناشی از کاهش سهم مشتقات نفتی از سبد صادرات کالایی بوده است آمارها از افت جدی ارزش تجارت خارجی ایران در ماه‌های اخیر به‌واسطه کاهش صادرات غیرنفتی حکایت دارد؛ اما بررسی‌ها نشان می‌دهد حتی در این مسئله نیز پای نفت در میان است و بخش عمده کاهش ارزش صادرات ناشی از حذف مشتقات و کالاهای پایه نفتی از سبد تجاری کشور بوده است. به‌گزارش همشهری، بررسی جنس کالاهای تجاری در این دوره نشان می‌دهد عامل مؤثر در افت ارزش تجارت کشور، کاهش فروش بخشی از صادرات مشتق از نفت است که در فصل۲۷ کتاب مقررات صادرات و واردات تحت عنوان «سوخت‌های معدنی، روغن‌های معدنی و محصولات حاصل از تقطیر آنها، مواد قیری و موم‌های معدنی» قرار گرفته‌اند. در حقیقت، در جریان افت ارزش تجارت خارجی ایران در ماه‌های اخیر، به‌ناچار بوی نفت از صادرات کالایی ایران زدوده شده و بیش‌ازپیش به‌عنوان صادرات «غیرنفتی» نزدیک شده است.
   نفت‌زدایی از صادرات غیرنفتی // بررسی وضعیت تجارت کالایی ایران با چین به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری نشان می‌دهد در ۸‌ماه سال‌جاری میلادی، مجموع تجارت کالایی دو کشور اعم از واردات و صادرات ۴۰٫۶درصد نسبت به‌مدت مشابه در سال۲۰۱۹ کاهش پیدا کرده که بخش عمده آن ناشی از افت صادرات ایران به این کشور بوده است. براساس آمارها در این دوره زمانی واردات ایران از چین با ۶٫۶درصد کاهش به ۵میلیارد‌ و۹۵۴میلیون دلار رسیده درحالی‌که همزمان، ارزش صادرات کالایی ایران به این کشور با سقوط ۶۱٫۹درصدی از بالای ۱۰میلیارد دلار به ۳میلیارد و۸۵۷میلیون دلار رسیده است. البته، با تفکیک اقلام صادراتی ایران به چین، صورت‌مسئله تغییر می‌کند و مقصر اصلی افت صادرات مشخص می‌شود. بررسی‌هایی که اتاق تهران براساس آمارهای گمرک در مورد تجارت ایران و چین انجام داده نشان می‌دهد: در ۸ماهه سال۲۰۲۰، کاهش صادرات کالاهای مشمول فصل۲۷ کتاب مقررات صادرات و واردات، یعنی «سوخت‌های معدنی، روغن‌های معدنی و محصولات حاصل از تقطیر آنها؛ مواد قیری و موم‌های معدنی» نسبت به‌مدت مشابه سال قبل ۸۷٫۵درصد کاهش پیدا کرده و از ۶میلیارد و۱۷۹میلیون دلار به ۷۷۰میلیون دلار رسیده و منجر به سقوط ارزش صادرات ایران به چین شده است. درحالی‌که در این دوره زمانی ۸ماهه، مجموع صادرات غیرنفتی ایران (غیر از اقلام فصل۲۷) از ۳میلیارد و۹۵۷میلیون دلار در ۸ماهه۲۰۱۹ به ۳میلیارد و۸۷میلیون دلار در ۸ماهه امسال رسیده است.
   حذف نفت و ریزش درآمدهای صادراتی // تازه‌ترین آمارها نشان می‌دهد در ۶ماهه امسال، ارزش تجارت خارجی ایران به ۳۰میلیارد و ۳۴۹میلیون دلار رسیده که ۱۳میلیارد و۵۶۶ میلیون دلار آن به صادرات و ۱۶میلیارد و۷۸۳میلیون دلار از آن به واردات اختصاص داشته است. به‌عبارت‌دیگر تراز تجاری ۶ماهه ایران به ۳میلیارد و۲۱۷میلیون دلار رسیده که رقم کم‌سابقه‌ای است و بخش عمده آن ناشی از کاهش ۳۵٫۲درصد صادرات، به‌ویژه مشتقات نفتی باشد. درحقیقت، سهم صادرات مشتقات نفت (اقلام فصل۲۷ مقررات صادرات و واردات) از صادرات غیرنفتی ایران به‌جز تجارت با چین، در تجارت با سایر شرکا نیز بالاست و همین مسئله باعث شده با کاهش صادرات این اقلام، میانگین ارزش تجارت خارجی کشور با افت جدی مواجه شود. به‌عنوان نمونه، بررسی جنس تجارت غیرنفتی ایران با کشور ترکیه نیز نشان می‌دهد بخش عمده صادرات ایران به این کشور مشمول اقلام فصل۲۷ بوده و اینک با کاهش این صادرات، ارزش کل تجارت دوجانبه تحت‌تأثیر قرار گرفته است. براساس آمارها، در ۸ماهه۲۰۲۰ میلادی، تجارت ایران و ترکیه ۶۳٫۷درصد نسبت به دوره مشابه سال قبل کاهش پیدا کرده که نتیجه افت ۳۵٫۲درصدی واردات و سقوط ۷۹درصدی صادرات بوده است؛ اما تفکیک اقلام صادراتی ایران به ترکیه نشان می‌دهد در این دوره زمانی صادرات نفتی(فصل۲۷) با کاهش ۹۸٫۶درصدی از ۲میلیارد و۱۰۴میلیون دلار به ۲۸میلیون دلار رسیده و دلیل اصلی سقوط ارزش صادرات کشورمان با این کشور بوده است.[/cl-popup]

• می متالز:

1. افزایش تولید و فروش خودرو در چین

• صبح تهران:

1. بزرگترین قرارداد گازی ایران-چین تا اطلاع ثانوی تعلیق شد

• دیپلماسی ایرانی:

1. [cl-popup title=”در مواجهه با دور جدید تحریم های ایالات متحده / چین به کمک ایران می شتابد؟” show_on=”text” btn_label=”خبر منتخب – در مواجهه با دور جدید تحریم های ایالات متحده / چین به کمک ایران می شتابد؟” align=”right” size=”xl”]کد : ۱۹۹۶۳۹۰  / ایالات متحده  از ۸ اکتبر یک سری تحریم های جدید علیه ایران اعمال کرده که به معنای آینده مالی تاریک تر برای جمهوری اسلامی است. اقتصاد ایران همین حالا هم مشکل دارد و تحریم های جدید به شدت به دسترسی این کشور به سرمایه های جهانی آسیب می رساند. با وخیم تر شدن روابط آمریکا و ایران، انگیزه اقتصادی و سیاسی این کشور برای ورود به یک مشارکت استراتژیک با چین افزایش می یابد. اما تمایل ایران به تقویت روابط با چین ممکن است دوجانبه نباشد…  نویسنده: امیلی جین / دیپلماسی ایرانی: ایالات متحده  از ۸ اکتبر یک سری تحریم های جدید علیه ایران اعمال کرده که به معنای آینده مالی تاریک تر برای جمهوری اسلامی است. اقتصاد ایران همین حالا هم مشکل دارد و تحریم های جدید به شدت به دسترسی این کشور به سرمایه های جهانی آسیب می رساند. با وخیم تر شدن روابط آمریکا و ایران، انگیزه اقتصادی و سیاسی این کشور برای ورود به یک مشارکت استراتژیک با چین افزایش می یابد. انگیزه اقتصادی ایران با توجه به وخامت شرایط بالاتر است. ایالات متحده از سال ۲۰۱۸ کارزار اعمال فشار حداکثری علیه ایران اعمال کرده و تحریم های جدید میخی بر تابوت اقتصاد ایران به شمار می رود چرا که هجده بانک ایرانی که هدف تحریم ‌های ثانویه نبودنئد را نیز به کارزار فشار می افزایند. اگرچه دسترسی ایران به نظام مالی بین‌ المللی تا اندازه زیادی قطع شده بود، اما این تحریم های جدید به معنای قطع کامل دسترسی به دلار آمریکا و کالاهای اساسی مصرفی است. اگرچه در تحریم ها اقلام بشردوستانه مستثنی شده اند، اما تحریم‌ های جدید سبب خواهد شد که نهادهای مالی بین المللی از جمله آنهایی که در اروپا و آسیا همچنان با ایران مبادلاتی داشتند، از نگرانی از تحریم های ثانویه به تعامل با ایران پایان دهند. با خشک شدن ذخایر ارزی ایران، بانک مرکزی این کشور دیگر توانایی حفظ ارزش ریال را نخواهد داشت و این مساله به فشار تورم می‌افزاید و فشار بیشتری به ذخایر ارزی وارد می آورد. چین در گذشته  تمایل خود در به چالش کشیدن تحریم های ایالات متحده علیه ایران را از طریق خرید نفت و مشارکت در دیگر توافق های مالی نشان داده بود. تمایل چین به حمایت از تجارت و پیشنهاد سرمایه‌ گذاری های حیاتی اکنون این یک مسیر نجات برای اقتصاد ایران است. اما ایران برای ایجاد روابط نزدیک تر با چین انگیزه سیاسی هم دارد. اصول گرایان و اصلاح طلبان ایرانی هر دو چین را به ایالات متحده ترجیح می ‌دهند. اصول گرایان همواره به غرب دیدگاهی تردیدگرایانه و خصمانه داشته اند و عمل گرایان و اصلاح طلبان در نتیجه خروج آمریکا از توافق هسته ای، اکنون هیچ گزینه قابل قبولی غیر از پذیرش چین به عنوان شریک استراتژیک نمی بینند. اما تمایل ایران به تقویت روابط با چین ممکن است دوجانبه نباشد. روی کاغذ پکن یک شریک راغب به نظر می رسد چرا که یک توافق اقتصادی و امنیتی ۴۰۰ میلیارد دلاری با تهران بسته و وعده سرمایه ‌گذاری ‌های گسترده در زیرساخت ها در ۲۵ سال آینده را داده است. چین به طور رسمی در چند سال گذشته واردات انرژی از ایران را کاهش داده، اما برخی مرسوله های پنهانی دریافت کرده است. به علاوه، بانک کانلون که به طور خاص به پرداخت ها بین نهادهای چینی و ایرانی رسیدگی می کند و شعبه ای در ایالات متحده ندارد که تحت تاثیر تحریم های ثانویه قرار بگیرد، همچنان به پرداخت ها میان طرف های چینی و ایرانی می رسد. با این حال، تقویت روابط با ایران برای چین خالی از نگرانی های اقتصادی و سیاسی نیست.  از نظر اقتصادی، این احتمال وجود دارد که چین نخواهد مسئولیت بیشتری بپذیرد و اعتبار بیشتری به ایران و بسیاری از همسایگان منطقه ای آن بدهد. این عدم تمایل با افزایش هزینه های ناشی از همه گیری کووید ۱۹ تشدید شده چون چین را به مذاکرات مجدد درباره ۴۰ مناسبات دوجانبه بدهی وادار کرده است. قابل درک است که چین به توانایی ایران در اجرای تعهداتش در این شرایط چالش برانگیز شک داشته باشد. از نظر سیاسی، همکاری با تهران می تواند شرکای استراتژیک پکن را در منطقه خشمگین کند. این مساله به ویژه درباره ریاض صادق است. چین برای جبران کمبود واردات انرژی ایران به بشکه های نفت سعودی روی آورده است. به علاوه، اگر چین صریحا به ایران کمک کند تا سر پا بماند، اسرائیل قطعا اعتراض خواهد کرد. چین می خواهد از عرضه متنوع نفت بهره ببرد و از اعتماد بیش از حد به یک شریک تجاری حذر کند. چین همچنین می خواهد از منافع تجاری خود در منطقه مانند سرمایه گذاری مشترک با شرکت های ایرانی محافظت کند. با توجه به این نگرانی ها، چین مجبور است روابط خود با همه این طرف ها را مدیریت کند، چرا که در غیر اینصورت سرمایه گذاری گسترده و روابط تجاری در منطقه را به خطر انداخته است. استراتژی ایده آل برای چین در قبال ایران و منطقه خاورمیانه، حفاظت از منافع در رابطه با منابع مختلف انرژی، مسیرهای تجاری و بازارهای صادراتی، بدون پذیرش مسئولیت های اقتصادی و سیاسی بیشتر است. با این حال، چین به دلیل درگیری های مالی و دیپلماتیک احتمالا نمی تواند از جنبه های منفی فعالیت در منطقه دور بماند. به هر حال، بعید است پکن پیش از ۳ نوامبر اقدامات جسورانه ای انجام دهد، چرا که ممکن است سیاست تهران در قبال واشنگتن پس از انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده تغییر کند. حتی اگر قرار باشد پکن یک راه نجات برای تهران فراهم آورد، این کار را با احتیاط انجام می دهد چرا که آسیب پذیری های اقتصادی و سیاسی زیادی در منطقه دارد. منبع: دیپلمات / تحریریه دیپلماسی ایرانی ۳۴[/cl-popup]

• پیام فوری:

1. عبرتی که آمریکا باید از چین بگیرد؛ عدم سوء استفاده سیاسی از حقایق علمی درباره کرونا

• خبرگزاری فارس:

1. افزایش واردات سیب چینی به «آلماتی»

• پایگاه خبری تحلیلی انتخاب:

1. کرونا ووهان را مرکز توریستی کرد!

• ۵۵ آنلاین:

1. [cl-popup title=”برنامه‌های هوآوی برای شبکه‌ای هوشمند با قابلیت اتصال یک تریلیون دستگاه به یکد‌یگر” show_on=”text” btn_label=”خبر منتخب – برنامه‌های هوآوی برای شبکه‌ای هوشمند با قابلیت اتصال یک تریلیون دستگاه به یکد‌یگر” align=”right” size=”xl”]ششمین دوره رویداد Ultra-Broadband Forum (UBBF) توسط هوآوی و با همکاری کمیته شبکه باند ‌عریض سازمان ملل در «شانگهای» چین و با شعار «ارتباط هوشمند، ارزشی جدید» به صورت آنلاین برگزار شد. مهمترین مباحث طرح شده در این رویداد بررسی روند پیشرفت فناوری‌های ارتباطی و چالش پیش‌رو این صنعت بود. در جریان این رویداد «رایان دینگ» (Ryan Ding) مدیر بخش مخابرات و مدیر عامل فعلی هوآوی سخنرانی ویژه‌ای‌ با عنوان تجربه هوشمند، یک ارزش جدید ارائه کرد. او اعلام کرد که امکان ندارد دو عامل مهم شکوفایی کسب‌و‌کار و پیشرفت فناوری بدون وجود دیگری اتفاق بیافتد و این دو لازم و ملزول یکدیگر هستند. مبحث ارتباط هوشمند شامل سه نوآوری کلیدی است که شامل ساختار شبکه هوشمند، ساختار ابری هوشمند و ارتباط موثر بین پردازش کامپیوتری و شبکه‌ها است.

   شبکه هوشمند // سیاست اصلی هواوی در این زمینه ایجاد دسترسی به شبکه هوشمند در هر مکان و زمان ممکن است. در این راه هواوی ارتباط نزدیک با مشتریان خود را در دستور کار قرار داده تا بتواند برای خانه و شرکت‌های آنها ارزش بیشتری را بیافریند. به کمک این شیوه امکان دگرگونی و بهبود صنایع مختلف و سبک زندگی افراد مختلف به وجود می‌آید، یک دگرگونی دیجیتال که تریلیون‌ها دلار سود برای اقتصاد کشورهای مختلف به همراه خواهد داشت.

   خدمات خانگی // در نیمه ابتدایی سال ۲۰۲۰، بیش از ۴۰۰ میلیون دانش‌آموز چینی مشغول تحصیل به صورت آنلاین بوده‌اند. حدود ۷ میلیون کشاورز روند ارسال محصولات خود به مشتری را به صورت آنلاین انجام داده‌اند و این تنها بخشی از دستاوردهای شبکه هوشمند فراگیر است.  برای خانه‌ها نیز هواوی برنامه‌های خاصی دارد. سرعت بالای اتصال به اینترنت با کمک پهنای‌باند زیاد، شبکه خانگی اختصاصی و سرویس‌های دیگر که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. ایجاد تجربه‌ای باکیفیت از استفاده‌ی اینترنت در خانه‌ها به دلیل حجم بالای کاربران یک چالش بسیار مهم به حساب می‌آید. در اولین گام، هواوی با کمک تولید سخت‌افزار مناسب امکان پایش وضعیت اینترنت‌های خانگی را فراهم کرده که با استفاده از آن، مشکلات شناسایی شده و راه‌حل‌های مناسب برای هر خانه اتخاذ می‌شود. همچنین هواوی در همکاری با خدمات‌دهندگان اینترنت خانگی همکاری را شروع کرده تا فناوری به‌روز اینترنت مبتنی بر فیبر نوری را در تعداد زیادی از خانه‌ها راه‌اندازی کند.

   خدمات تجاری // در بحث شبکه‌های تجاری راهکار هواوی ایجاد امکانی برای اتصال واحدهای مختلف به یکدیگر از طریق شبکه، ارتباط فرد به فرد تمامی کارکنان، امکان اشتراک‌گذاری محتوا، منابع، اطلاعات و حتی قوانین جاری شرکت از طریق شبکه و بر بستری امن است.  نیاز کسب‌و‌کارها به بستر امن و قدرتمند شبکه اینترنت هنوز یکی از چالش‌های پیش‌رو خدمات‌دهندگان اینترنت است. اما ایجاد ارتباط هوشمند در سازمان‌ها می‌تواند این مشکل را بر طرف کرده و در کل سه دستاورد ارزشمند داشته باشد، دسترسی با کیفیت و همه‌گیر به اینترنت، معماری ساختاری کارا و یکپارچه‌سازی امور سه خاصیت مهم هستند که باعث تبدیل سازمان به یک سازمان دیجیتال کارآمد خواهند شد. مثال ساده سازمانی که به کمک هوشمند‌سازی شبکه خود به دستاوردهای فوق‌العاده‌ای دست پیدا کرده، بورس هنگ‌کنگ است. در یک روز کاری شلوغ در هر میلی‌ثانیه ۳۰۰ معامله در این بورس اتفاق می‌افتد. پس در چنین شرایطی داشتن شبکه‌ای که به کاربر امکان خرید سریع‌تر را بدهد معنی پیدا می‌کند، جایی‌که واحد کوچکی از زمان مانند میلی‌ثانیه نیز اهمیت بالایی دارد.

   موانع و مشکلات // بخش دیگری از رویداد Ultra-Broadband به بررسی موانع پیش‌رو شبکه‌های هوشمند پرداخت. به صورت کلی متخصصان امر و کارشناسان این رویداد چند مانع اصلی بر سر راه گسترش شبکه‌های هوشمند شناسایی کرده‌اند که در ادامه به آنها می‌پردازیم. اولین چالش بر سر ایجاد شبکه هوشمند فراگیر، افزایش تعداد دستگاه‌هایی است که می‌توانند به اینترنت متصل شوند. براساس تعریف قبلی برای داشتن شبکه‌ای فراگیر تنها کافی بود تمامی خانه‌ها به اینترنت متصل می‌شدند. اما با گسترش هرچه بیشتر اینترنت اشیا، حالا در هر خانه چندین دستگاه با قابلیت اتصال به اینترنت وجود داشته باشد.  پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۳۵ یک تریلیون دستگاه با امکان اتصال به اینترنت در دنیا وجود داشته باشد. بنابراین ساخت شبکه‌ای هوشمند و فراگیر برای این تعداد اتصال، بزرگترین چالش شبکه‌های هوشمند در سال‌های پیش‌رو خواهد بود. در سناریوی جدید کسب‌و‌کارها، علاوه بر ساختار اداری، ساختار تولید محصول نیز توسط شبکه هوشمند نظارت و مدیریت می‌شود. نیاز کسب‌و‌کارها به شبکه هوشمند بسیار قدرتمند و کارا یکی دیگر از چالش‌های پیش‌رو در رسیدن به شبکه فراگیر هوشمند است. بر اساس استانداردهای جدید دریافت اطلاعات در شبکه‌های هوشمند جدید، دیگر نرخ تبادل اطلاعات بر واحد مگابایت بر ثانیه نخواهد بود و باید با رشدی هزار برابری سرعتی با واحد گیگابایت بر ثانیه را ارائه کند. فناوری‌های کنونی شبکه شامل شبکه وای‌فای مبتنی بر تلفن ثابت، شبکه اینترنت همراه ۴G و ۵G و فیبر نوری تا سال‌ها کنار هم در عرصه خدمات‌رسانی باقی خواهند ماند تا با ترکیبی از همه آنها نیازهای گسترده به شبکه هوشمند مرتفع شود. نحوه ترکیب این شبکه‌ها و استفاده بهینه از آنها کنار یکدیگر یکی از چالش‌های دیگر شبکه هوشمند فراگیر خواهد بود. در نهایت عصر پیش‌رو، عصر شبکه‌های هوشمند خواهد بود که در آن همه چیز به یکدیگر متصل خواهد بود. شرکت‌های پیشرفته در زمینه شبکه‌های هوشمند مانند هواوی نیز از پیشگامان فناوری فردا خواهند بود و هوآوی در تلاش است با راهکارهای زیرساختی خود یکی از پیشگامان عرصه شبکه‌های هوشمند باشد.[/cl-popup]

↓ فایل PDF شرح خبر ها

[cl-popup title=”خبرهای منتخب” show_on=”load” size=”l”]

1. ۲۸۲ میلیارد دلار منبع مالی برای عقب راندن «تولید ملی» از کجا تامین شد؟ / بودجه پنهان علیه ساخت‌ایران
2. چهار قدرت بین‌المللی مانور دریایی علیه چین برگزار می‌کنند / ناتوی آسیایی مقابل چینی‌ها
3. «تان کاه کی» بازرگان، سرمایه‌گذار و نیکوکار سنگاپوری-چینی
4. نفت‌زدایی از تجارت ایران و چین
5. در مواجهه با دور جدید تحریم های ایالات متحده / چین به کمک ایران می شتابد؟
6. برنامه‌های هوآوی برای شبکه‌ای هوشمند با قابلیت اتصال یک تریلیون دستگاه به یکد‌یگر

 [/cl-popup]