پرچم کشور چین برای اولین بار در ۲۷ سپتامبر ۱۹۴۹ به رسمیت شناخته شد. به عنوان پرچم غیرنظامی ست با توجه به تفسیر دولت رنگ قرمز نشانگر انقلاب و رنگ های طلایی به عنوان تابش بر روی پس زمینه قرار دارد و پنج ستاره نشانگر وحدت مردم چینی تحت رهبری حزب کمونیست چین است. نشان دولتی کشور چین، نقشه چین است و جمهوری خلق چین کشوری است در شرق آسیا. چین پرجمعیت‌ترین و یکی از گسترده‌ترین کشورهای جهان است. پایتخت آن پکن می‌باشد، شانگهای مهم‌ترین شهر و بندر آن است. نام چین از نام خاندان سین گرفته شده‌است که بر این کشور فرمان می‌راندند.

جغرافیای کشور چین

کشور چین در منطقه شرق آسیا قرار گرفته‌است و مساحت آن بیش از ۹٬۵۹۶٬۰۰۰ کیلومتر مربع است که به این ترتیب بعد از روسیه، دومین کشور پهناور آسیا به حساب می‌آید. چین دارای مرز زمینی با ۱۴ کشور است. این کشور همچنین از سمت شرق و جنوب با دریای چین شرقی، خلیج کره، دریای زرد ، و دیگر آبهای آزاد احاطه شده‌است.

چین از نظر مساحت سومین و از نظر جمعیت اولین کشور در جهان است . تقریباً نیمی از چین ، عمدتاً در غرب ، متشکل از سلسله کوه هاست ، منجمله کوه های آلتای و تیئن شان در سینجیانگ اویغور و کونلون به سمت شمال تبت . فلات تبت – با ارتفاع ۳۰۰۰ متر – کم آب است . در جنوب تبت کوه های هیمالیا جای دارد ، که دارای ۴۰ قله با ارتفاع بیش از ۷۰۰۰ متر ارتفاع دارد ، در حالی که در منتهای شمال شرقی سلسله کوه ها و تپه ها جلگه‌ی شمال شرقی را ، که معمولاً با نام منچوری شناخته شده است ، تقریباً در بر می گیرد . سلسله کوه ها و تپه های نان لینگ با گذر از چین مرکزی آبگیرهای رودهای زرد (هوانگ هی ) و یانگ تسه(چانگ جیانگ) را از هم جدا می کند . در شرق و مرکز چین ، سه ناحیه بزرگ از زمینهای پست – جلگه های چین مرکزی ، آبگیر سچوان و جلگه‌ی مسطح شمال چین – زراعت متمرکز و جمعیت متراکمی را در بر دارد . در بین فلات مغولستان – که بیابان گُبی در آن است – و بیابانهای تاریم و آبگیرهای سونگاری در شمال غرب ، فلات پادرختی پهنهاوری هست که به دلیل وجود دره های تنگ عمیقاً شکافته شده است . رودهای مهم :‌یانگ تسه (چانگ جیانگ) ، هوانگ هی (زرد رود) ، سیجیانگ (سیکیانگ یا روز مروارید) ، هیلو نگکیانگ (آمور) . بلند ترین نقطه :‌قله‌ی اورست ، ۸۸۶۳ متر .  آب و هوا : به طور کلی ، دما از شمال به جنوب ، و بارندگی از شمال غرب به جنوب شرق افزایش می یابد . شمال شرق چین با تابستانهای گرم و مرطوب ، زمستانهای سرد و طولانی و میزان بارندگی کمتر از ۷۵۰ میلی متر آب و هوای متنوعی دارد . زمینهای پست چین مرکزی گرمترین مناطق چین را شامل می شود و بارندگی در این ناحیه بین ۷۵۰ تا ۱۱۰۰ میلی متر است . بارندگی در جنوب بیشتر است ، در حالی که نواحی منتهای جنوب نیمه گرمسیری است و در معرض بادهای موسمی قرار می گیرد . فلات بادرفت قاره ای در زمستان سرد و در تابستان گرم است و میزان بارندگی آن کمتر از ۵۰۰ میلی متر است . شمال غرب کم آب است و تنوع دما و زمستانهای سردی دارد . غرب کشور تبت ، سینکیانگ اویغور ، کانسو و مغولستان داخلی – به دلیل ارتفاع و دوری از دریا آب و هوای خشنی دارد – بارندگی اندکی است و بیشتر تبت کمتر از دو ماه در سال بدون یخبندان است .

 موقعیت جغرافیایی کشور چین:  “مشاهده نقشه آنلاین”

کشور چین در آسیای شرقی و هم مرز با دریای شرق چین، خلیج کره، دریای زرد و دریای شمال چین و بین کشورهای کره شمالی و ویتنام واقع شده است. مختصات جغرافیایی: N 3500 و E 10500 ، موقعیت در نقشه: قاره آسیا ، مساحت چین: کل ۹۵۹۶۹۶۱ کیلومتر مربع ، خشکی ۵۶۹۹۰۱ کیلومتر مربع ، آب ۲۷۰۶۰ کیلومتر مربع

شهرهای مهم کشور چین: شانگهای, تیانجین ( تین‏تیسنن ), ووهان, شن‏یانگ, گوانگ‏ژو ( کانتون ), چونگ کینگ, هاربین, چنگ تو, سیان, نانجینگ (نانکینگ), زیبو, دالیان (دارین), ،چنگ چون, جینان, کینگ دائو (تسینگ تائو), تای یوآن, ژنگ ژو, کون مینگ, گویی یانگ (کویی یانگ ), تانگ شان, لان ژو (لان چو), آنشان, شن ژن, کیکی هار (تسی تسی هار), فوشون, هانگ ژو, نان چانگ, چانگ شا, شیجیا ژوانگ (شیهکیا چوانگ ), فوشو (فوچو), جیلین (کیرین ), هواینان, لوئویانگ, ارومچی, داتونگ, هاندان, نینگبو, نان نینگ, بائوتو ( پائوتو), :‌لوپایی شویی ژائو ژوانگ ، لین یی ، پینگ لیانگ ، سین تائو ، یان چنگ ، یولین ، چائو آن ، دونگ گوانگ ، سیائوگان ، سوینینگ ، سسنتای ، پویانگ ، بوژو ، ژونگ شان ، لای , ، لِشان ، هِزه ، لین های ، ما چنگ و چانگ شو.

آب و هوا :

 آب و هوای این کشور بسیار متنوع می‌باشد از مناطق گرمسیر و بارانی در جنوب تا بسیار سردسیر شمال را شامل می‌شود . طوفان‌های موسمی (در حدود ۵ مورد در سال) در امتداد سواحل جنوبی و شرقی، سیل‌های مخرب، سونامی ، زلزله ، رانش زمین و خشکسالی از بلایای طبیعی منطقه چین هستند.

زبان : 

زبان رسمی کشور چین زبان چینی ماندارین است ولی زبانهای دیگری نیز در این کشور مورد استفاده می‌باشند. از جمله زبانهای جر استفاده دیگر در این کشور، زبان چینی کانتونی است.

حکومت :

 ۲۹۷۸ نماینده‌ی کنگره‌ی خلق ملی را برای دوره ای پنج ساله, کنگره های خلقی ۲۲ استان و ۵ ناحیه‌ی خود مختار و ۳ ناحیه‌ی شهری و ارتش آزادیبخش خلق انتخاب می کنند . این کنگره کمیته ای دایمی, رئیس جمهور ( برای دوره ای پنج ساله ) نخست وزیر و شورای کشوری (یا کابینه ) را انتخاب می کند که تمامی اینها به کنگره پاسخگو هستند . ü تنها حزب قانونی حزب کمیته ای مرکزی را انتخاب می کند که آن نیز دفتر سیاسی را انتخاب می کند و این دو هیأت هستند که قدرت مؤثر را در دست دارند . دبیر کل حزب کمونیست :‌جیانگ زِمین . ü ایالات چین نام ایالت مساحت(کیلومتر مربع) مرکز آنهوئی ۱۳۹,۹۰۰ هوفی بیجینگ (پکن) (ایالات شهری) ۱۷,۸۰۰ بیجینگ تین تسین (تیانجین)(ایالت شهری) ۴,۰۰۰ تین تسین (تیانجین) چکیانگ (ژ جیانگ) ۱۰۱,۸۰۰ هانگ چو (هانگ ژو) چینگهای (کینگهای) ۷۲۱,۰۰۰ سینینگ سچوان ۵۶۹,۰۰۰ چنگ تو (چنگ دو ) سیزانگ (تبت) (ایالت خود مختار) ۱,۲۲۱,۶۰۰ لاسا سینجیانگ اویغور (سینکیانگ) ۱,۶۴۶,۹۰۰ اُرومچی شانتونگ(شاندونگ) ۱۵۳,۳۰۰ تسینان (جینان) شانسی ۱۵۷,۱۰۰ تای یو آن شانگهای (ایالت شهری ) ۵٫۸۰۰ ‌سیان فوکین (فوجیان ) ۱۲۳٫۱۰۰ فوچو(فوشو) کانسو (گانسو) ۵۳۰٫۰۰۰ ‌لان چو (لان ژو) کوانگتونگ(گوانگدونگ) ۱۹۷٫۹۰۰ گونگژو (کانتون) کویچو (گویژو) ۱۷۴٫۰۰۰ کوی یانگ (گوی یانگ) کیانگسو (جیانگسو) ۱۰۲٫۲۰۰ نانکینگ (نانجینگ) کیانگسی (جیانگسی) ۱۶۴٫۸۰۰ نانچانگ کیرین (جیلین) ۱۸۷٫۰۰۰ چانگ چون گوانکسی چوانگ (ایالت خود مختار) ۲۲۰٫۴۰۰ ‌نان نینگ لیائونینگ ۱۵۱٫۰۰۰ شن یانگ نئی مونگ گول (مغولستان داخلی ؛‌ایالت خود مختار) ‌۴۵۰٫۰۰۰ هوهوت (هوهه هوت ) نینگسیا هوئی (ایالت خود مختار) ۱۷۰٫۰۰۰ یینچوان هاینان ۳۳٫۵۷۰ هایکو هپی (هبی) ۲۰۲٫۷۰۰ شیچیا چوانگ (شیجیاژوانگ) هِنان ۱۶۷٫۰۰۰ چنگ چو (ژنگ ژو) هوپی(هوبی) ۱۸۷٫۵۰۰ ووهان هونان ۲۱۰٫۵۰۰ چانگشا هیلونگکیانگ (هیلونگجیانگ) :‌۴۶۳٫۶۰۰ هاربین یونان ‌۴۳۶٫۲۰۰ کونمینگ

عضویت: سازمان ملل متحد

مرزهای خشکی: کل ۲۲۱۱۷ کیلومتر مربع

کشورهای هم مرز: افغانستان ۷۶ کیلومتر،بوتان ۴۷۰ کیلومتر، میانمار (برمه) ۲۱۸۵ کیلومتر،هند ۳۳۸۰ کیلومتر، قزاقستان ۱۵۳۳ کیلومتر،کره شمالی ۱۴۱۶ کیلومتر، قرقیزستان ۸۵۸ کیلومتر، لائوس ۴۲۳ کیلومتر، مغولستان ۴۶۷۷ کیلومتر، نپال ۱۲۳۶ کیلومتر، پاکستان ۵۲۳ کیلومتر، روسیه(شمال شرقی) ۳۶۰۵ کیلومتر، روسیه(شمال غربی) ۴۰ کیلومتر، تاجیکستان ۴۱۴ کیلومتر، ویتنام ۱۲۸۱ کیلومتر

مرزهای بومی و محلی: هنگ کنگ ۳۰ کیلومتر،ماکائو ۰٫۳۴ ،

 خط ساحلی: ۱۴۵۰۰ کیلومتر ، وضع دریایی: دریای محلی nm 12 ،مناطق مجاور و متصل nm ۲۴ ، مناطق ویژه اقتصادی nm 200 ، فلات قاره nm 200

آب و هوا: چین کشوری است با آب و هوایی کاملا مختلف و گوناگون: گرمسیر در جنوب و نیمه قطبی در شمال

نوع زمین: اکثرا کوهستانی،جلگه های مرتفع،بیابان در غرب کشور و دشت های هموار و دلتاها و تپه ها در شرق چین به چشم می خورد.

ارتفاعات: پایینترین نقطه : ۱۵۴ متر ، Turpan Pendi ،بالاترین نقطه: ۸۸۵۰ متر، کوه اورست

منابع طبیعی: زغال سنگ- سنگ آهن- گاز طبیعی- جیوه- قلع- تنگستن- سنگ سرمه- منگنز- مولیبدنوم- وانادیوم- مگنتیت- آلومینیوم- سرب-روی- اورانیوم و بزرگترین مولد برق در جهان

زمین های قابل استفاده: زمین زراعی ۱۴٫۵ % ، محصولات دائمی ۱٫۲۷ % ، سایر ۸۳٫۸۷ % (آخرین آمار گرفته شده در سال ۲۰۰۵)

زمین های قابل آبیاری: ۵۴۵۹۶۰ کیلومتر مربع(۲۰۰۳) ،

خطرات و بلایای طبیعی: طوفانهای مکرر(هر ۵سال در جنوب و سواحل و کرانه ها) ، سیلهای ویرانگر- زلزله- خشکسالی- رانش زمین

مسائل و مشکلات محیطی: آلودگی هوا(گازهای گلخانه ای و گازهای دی اکسید گوگرد) که در اثر بارش اسیدی محصولات زغال سنگی ایجاد می شوند.- کمبود آب مخصوصا در شمال کشور- آلودگی آب ناشی از زباله- جنگل زدایی- از بین رفتن یک پنجم از زمینهای کشاورزی از سال ۱۹۴۹ در اثر فرسایش خاک ودرجهت پیشرفت و توسعه اقتصادی- کویرزایی

توافقات بین المللی محیط زیستی

پروتکل محیطی مربوط به قطب جنوب- قرارداد قطب جنوب- گونه های زیستی- تغییرات آب و هوایی-پروتکل تغییرات آب و هوایی کیوتو- کویرزایی- گونه های به مخاطره افتاده- زباله های خطرناک- قانون دریا- دامپینگ دریایی- حفاظت از لایه اوزون- آلودگی در اثر حمل و نقل کشتیها- چوب های ساختمانی مناطق گرمسیری- تالاب شکار نهنگ

تاریخ چین

چین تاریخ کهنی دارد. گاهی به گونه یکپارچه و گاهی به مانند چند کشور جدا از هم بوده‌است. همواره همسایگان به این سرزمین می‌تاخته‌اند و از آن دسته مغولها بودند که در روزگار چنگیز خان چین را تصرف کردند.
– به پاخیزی چینی‌ها بر ضد سلطه مغول
«ژو یووان زانگ» یک روستایی و کشاورز ساده بود که چین را بار دیگر متحد کرد و سلسله پادشاهی مغول‌ها را در چین منقرض ساخت و آنها را به دشت «گبی»: همانجایی که آمده بودند فراری داد، وی در ۲۰ دسامبر سال ۱۳۹۸ میلادی درگذشت. ژو (زو) هنگام مرگ ۷۰ساله بود. پدر ژو او را در جوانی از کار کشاورزی بازگرفت و به مدرسه آموزش روحانیون بودایی فرستاد و روحانی شد و در این سمت اطلاعات وسیعی از عدم رضایت مردم از دولت مغولی چین (سلسله یووان) بدست آورد. سپس دسته یی از کشاورزان و مردم عادی چین را با خود همراه کرد و انقلاب بزرگی به راه انداخت که به انقلاب کلاه قرمزها(دستار قرمزها) معروف شد. او می‌دانست که اربابان حامی پادشاه هستند. بنابراین، نخست به تضعیف و از میان بردن آنان پرداخت و در سال ۱۳۶۸ شهر پکن را به آسانی تسخیر کرد. سپس شاهزادگان ایالت‌ها را عزل و زندانی و وحدت چین را بار دیگر تامین کرد. وی تا آخرین لحظه عمر از غم مردم عادی و کشاورزان فارغ نبود و برای نویسندگان و اهل فرهنگ و ادب، حتی آنان که روش وی را نمی‌پسندیدند حقوق ماهانه برقرار کرده بود تا به کار خود در هر گوشه یی که بخواهند (منزل) ادامه دهند. ژو برای حفظ وحدت چین، یک شبکه سراسری اطلاعاتی مرکب از ماموران مخفی ایجاد کرده بود تا او را از هر گونه مخالفت و دشمنی و توطئه آگاه گردانند. ژو پس از شناخت مخالفان می‌کوشید که آنان را قانع کند تا دست از مخالفت بردارند. فرمول «تبدیل دشمن به مخالف، و مخالف به ناراضی، و ناراضی به بی اعتنا (خنثی – بی طرف)» از اوست که اینک در سراسر جهان به کار بسته می‌شود و دولت‌ها به جای مجازات سخت، مخالفان خود را طبق این فرمول، آرام و خنثی می‌کنند بدون این که انعکاسی داشته باشد و در افراد تولید مقاومت کند.

تاریخ معاصر

چین در آغاز قرن بیستم دچار آشفتگی بود . به دلیل طمع قدرتهای خارجی برای تجارت و به دلیل شورش های بزرگ که مناطق وسیعی از کشور را از کنترل دولت مرکزی خارج کرده بود اقتدار امپراتور در قرن نوزدهم تضعیف شده بود . در انقلاب ۱۹۱۱ که با هدایت کومین تانگ (گومین تانگ یا ملی گرایان) به رهبری سون یات سن (سون ژونگ شان ؛‌۱۸۶۶ تا ۱۹۲۵) به وقوع پیوست ، آخرین امپراتور سلسله منچو سرنگون شد . ملی گرایان که در جنوب (جایی که سون در ۱۹۱۶ جمهوری بر پا کرده بود) قوی بودند ، در شمال که تحت حکومت سران جنگجو بود با مشکل روبرو بودند . چیانگ کای شک(جیانگ جای شی ۱۸۸۷ تا ۱۹۷۵) ، جانشین سون ، به حملاتی در شمال دست زد ، ولی به دست حزب کمونیست نوظهور تضعیف گشت . مائوتسه تونگ (مائو زِدونگ ؛‌۱۸۹۳ تا ۱۹۶۷)رهبر کمونیستها پس از یک سری قیام های فاجعه بار شهری ، نیروی خود را بر مناطق روستایی متمرکز کرد . مائو پس از اجبار به عقب نشینی از کیانگسی در ۱۹۳۴ ، پیروانش را در سفری ۹۰۰۰ کیلو متری ، موسوم به راه پیمایی بزرگ ، که ۱۲ ماه طول کشید رهبری کرد و به استان دور افتاده‌ی شنسی برد . در ۱۹۳۱ ژاپنیها منچوری را تسخیر ، و رژیمی دست نشانده برقرار کردند . پس از اشغال پکن و اکثر سواحل چین از سوی ژاپنیها در ۱۹۳۷ ، چیانگ و مائو علیه اشغال گران متحد شدند ولی در برابر نیروهای برتر موفقیت کمی نصیبشان شد . پس از جنگ جهانی دوم ، شوروی برای تضمین به قدرت رسیدن کمونیستها در چین کوشش کرد . در ۱۹۴۶ مائو به منچوری تاخت و جنگ داخلیی که شروع شد تا ۱۹۴۹ ادامه داشت . در این سال مائو در پکن جمهوری خلق اعلام کرد و چیانگ به جزیره‌ی تایوان گریخت و در آنجا دولتی ملی گرا تشکیل شد . در ۱۹۵۰ نیروهای چینی تبت – کشوری مستقل از سال ۱۹۱۶ – را اشغال کردند . حکومت سرکوبگرانه‌ی کمونیستها باعث انزجار تبتی هایی شد که به رهبر مذهبی شان دالایی لاما وفادار بودند و در ۱۹۵۹ به قیامی دست زدند که نا موفق بود . در جنگ کره « داوطلبان» چینی در طرف کره شمالی کمونیست از ۱۹۵۹ تا ۱۹۵۳ فعال بودند . چین در چندین اختلاف و درگیری مرزی ، منجمله برخورد با شوروی در اواخر دهه‌ی ۱۹۵۰ ، با هند در ۱۹۶۲ و با ویتنام در ۱۹۷۹ گرفتار بوده است . در اواخر دهه‌ی ۱۹۵۰ روابط با شوروی به دنبال برخوردهای ایدئولوژیک درباره‌ی ماهیت حقیقی کمونیسم ، بدتر شد . شکاف روابط چین و شوروی موجب شتاب یافتن تحقیقات چین در زمینه‌ی جنگ افزارهای اتمی – اولین بمب اتمی چین در ۱۹۶۴ آزمایش شد – و تجدید روابط بین چین و امریکا در اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ گشت . «گام بلند به جلو», برنامه ای جاه طلبانه برای تغییرات سیاسی در دهه‌ی ۱۹۵۰ ، عمدتاً با شکست روبرو شد . در دهه‌ی ۱۹۶۰ مائو بار دیگر کوشید ایده های انقلابی بنیادی بیشتری را با عنوان انقلاب فرهنگی انتشار دهد . دانشجویان مبارز برای حمله به سلسله مراتب موجود گروه هایی موسوم به «گارد سرخ» تشکیل دادند . با غیر قابل کنترل شدن دانشجویان هزاران نفر کشته شدند و ارتش مجبور به برقراری مجدد نظم گشت از زمان مرگ مائو (۱۹۶۷) ، چین عملاً تحت رهبری دنگ شیائوپینگ (متولد ۱۹۰۴) بوده است ، هر چند وی هیچکدام از پستهای مهم کشوری و حزبی را به عهده ندارد . هم در داخل و هم در خارج روشی محتاطانه تر دنبال شده است ؛‌تجدید روابط حسنه با شوروی در ۱۹۸۹ به دست آمد ، و برای بازگشت هنگ کنگ به حاکمیت چین در سال ۱۹۹۷ با بریتانیا توافق حاصل شده است . درهای چین به روی تکنولوژی و سرمایه گذاری خارجی باز شد ، همچنین درجه ای از فعالیت آزاد تجاری مجاز گشت ولی این منجر به فشارهای داخلی برای ایجاد تغییرات سیاسی شد و با تظاهرات عظیم طرفداری از دموکراسی از سوی دانشجویان و کارگران در ۱۹۸۹ به اوج خود رسید . این تظاهرات با قتل عام دانشجویان در میدان تیان ان مین (ژوئن ۱۹۸۹) با خشونت سرکوب شد . رهبران تندرو نفوذ بیشتری یافتند . در دهه‌ی ۱۹۹۰ پیشرفت اقتصادی در اولویت بوده است . سطح زندگی بسیار بالا رفته است و ایالات جنوبی و شانگهای میزان رشد اقتصادی بسیار بالایی را به خود دیده اند . ولی رهبری فرتوت سیاسی همچنان از اعطای حقوق اساسی بشر دریغ می ورزد . پیشنهاد بریتانیا برای توسعه دادن به حق رأی در هنگ کنگ – مستعمره‌ی بریتانیا که قرار است در ۱۹۹۷ به چین بازگردانده شود – روابط چین و بریتانیا را مورد تهدید قرار داده است .

چین مدرن

سون‌ یات‌ سن‌‌ “پدر چین مدرن” سیاست‌مدار و رهبر انقلابی چین در براندازی سلسله امپراتوری منچو در انقلاب سال ۱۹۱۱ بود. در اوایل‌ سال‌ ۱۹۱۱ نیروهای‌ انقلابی‌ به رهبری سون‌ یات‌ سن‌ بر امپراتوری منچو پیروز شدند.
رژیم چین پس از انقلاب مردمی از پادشاهی به جمهوری بازساخته شد. وقتی جمهوری چین در سال‌ ۱۹۱۲ تأسیس‌ شد سون‌ یات‌ سن‌‌ اولین رئیس جمهور چین در سال‌ ۱۹۱۲ بود. او بعداً هم حزب ملی چین کومین تانگ را تأسیس‌ کرد و تا سال‌ ۱۹۲۱ رهبر این حزب بود. سون‌ یات‌ سن‌ در سال‌ ۱۹۲۱ در گذشت.
حزب کمونیست چین در سال ۱۹۲۱ میلادی تأسیس شد. از سال ۱۹۲۱ مبارزات سخت مردم چین را رهبری می‌کرد و در نتیجه جمهوری خلق چین را در سال ۱۹۴۹ تأسیس نمود. آنگاه ژاپنیها بر این سرزمین تاختند. با پایان جنگ جهانی دوم تازش ژاپنیها ایستانده شد ولی جنگ داخلی میان هواداران ژنرال چیانگ کای شک و مائو تسه تونگ بالا گرفت که سرانجام به پیروزی هواداران حزب کمونیست چین انجامید و از آن پس چین به گونهٔ کمونیستی تا به امروز گردانده می‌شود و هواداران چیان کایچک نیز که ملی‌ها بودند به جزیره تایوان گریختند و تا به امروز به ایستادگی دربرابر فشار جمهوری خلق چین ادامه داده‌اند.
از سال ۱۹۵۶، حزب کمونیست چین به دلیل فقدان تجربه کافی در جریان رهبری اقتصادی و نوسازی چین اشتباهاتی مرتکب شد. به تبع آن مبارزه قدرت (انقلاب فرهنگی چین) در سالهای ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ در حزب کمونیست چین شروع شد. چهره‌های میانه رو حزب اخراج شدند. پس از پایان انقلاب فرهنگی چین در اکتبر سال ۱۹۷۶، چین به دوره نوین توسعه تاریخی وارد شد.
از آغاز سال ۱۹۷۹ حزب کمونیست چین سیاستهای اصلاحات و درهای باز را که تنگ شیائوپنگ مطرح کرد به اجرا گذارد. پس از اجرای سیاستهای اصلاحات و درهای باز به این طرف، توسعه اقتصاد ملی و اجتماعی چین به دستآورده‌های چشمگیری نائل آمده‌است. چهره کشور دستخوش تغییرات تکان دهنده شد. این دوران از لحاظ وضعیت بهرین زمان پس از تأسیس جمهوری خلق و بهترین دوره برای مردم به لحاظ تامین منافع آنان به شمار می‌رود.
اقوام ساکن چین، بر پایه رده‌بندی دولتی چین
آچانگ – بایی – بلانگ – بونان – بویئی – دائی – دائور – دئانگ – درونگ – دونگ – دونگ‌ژیانگ – اونک – گائوشان – گلائو – هان – هانی – هژن – هوئی – جینگپو – جینو – قزاق – گین – قرقیز – کره‌ای – لاهو – لهوبا – لی – لیسو – منچو – مائونان – میائو – مونپا – مغول – مولائو – ناخی – نو – اوروقن – پومی – چیانگ – روس – سالار – شه – شوئی – تاجیک – تاتار – تبتی – تو – توجیا – اویغور – ازبک – وا – ژیبه – یائو – یی – یوگور – ژوانگ – قومیت‌های تعریف‌نشده

دفاع

کل نیروی مسلح : ۳٫۰۳۰٫۰۰۰ (تخمین ۱۹۹۱) . خدمت سربازی : گزینشی ، ۳ سال در
آموزش
میزان با سوادی : ۳/۷۳% (تخمین ۱۹۹۰) . سنین تحصیل اجباری : آموزش اجباری نیست ولی برای سنین ۷ تا ۱۷ سال موجود است . برنامه هایی هست که تا سال ۱۹۹۵ نه سال تحصیل اجباری برقرار گردد . تعداد دانشگاه : ۷۹ دانشگاه دولتی ، یک دانشگاه خصوصی به علاوه‌ی ۴۵ مؤسسه‌ی همطراز با دانشگاه .

اقتصاد

چین دارای سومین اقتصاد بزرگ جهان است. حجم اقتصاد چین در سال ۲۰۲۰ نزدیک به ۱۵ تریلیون دلار بوده‌ است و پس از امریکا و اتحادیه اروپا در مقام سوم در جهان قرار می‌گیرد. چنانچه رشد کنونی اقتصادی چین همچنان ادامه یابد، چین از نظر اقتصادی، در حال رسیدن به آمریکا یعنی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان است و باید خود را برای مقابله با پی آمدهای سیاسی و اقتصادی این موضوع آماده کند. این امر موجب نگرانی‌های عمده سیاسی خواهد شد زیرا این کشور بصورت نیروی بمراتب قوی‌تری در منطقه در آمده. بیش از ۵۰ ٪ مردم چین کشاورزند. صنعتگران ۲۴٪ و کارمندان و بازرگانان۲۶ ٪ نیروی کار فعال این کشور را تشکیل می دهند.
کشور چین، به عنوان یکی از قطب های اقتصادی و سیاسی بزرگ، نقش تعیین کننده ای سطح جهانی و بویژه در معادلات سیاسی منطقه شرق آسیا دارد. از نظر سیاسی، این کشور روابط استراتژیک ویژه ای با روسیه، هند، کره شمالی و ایران دارد.
کشاورزی سه چهارم نیروی کار را مشغول می دارد . کلیه تولیدات مقیاس بزرگ در مزارع اشتراکی حاصل می شود ، ولی روشهای سنتی و کم بازده هنو پا برجاست . نزدیک به دو سوم زمین قابل کشت آبیاری می شود و چین بزرگترین تولید کننده‌ی برنج در جهان است . دیگر محصولات عمده‌ی کشاورزی شامل گندم ، ذرت ، سیب زمینی شیرین ، نیشکر و سویا است . پرورش دام ، میوه ، سبزی و ماهیگیری نیز مهم است ، ولی چین هنوز از بر آوردن تمام احتیاج غذایی اش نا توان است . منابع معدنی و سوختی کشور فراوان و در اغلب موارد توسعه نیافته است . این منابع شامل ذخایر بزرگ زغال سنگ ، نفت ، گاز طبیعی ، سنگ آهن ، بوکسیت ، قلع ، سنگ سرمه و منگنز و همچنین تولید بالقوه عظیم نیروی هیدروالکتریک است . اقتصاد این کشور دولتی و تمامی کارخان های در تملک دولت است . فراورده های پتروشیمی نزدیک به یک چهارم صادرات چین را تشکیل می دهد . دیگر صنایع مهم شامل آهن و فولاد ، سیمان ، وسایل نقلیه ، کود ، غذایی ، پوشاک و نساجی است . برنامه های پنج ساله‌ی اخیر مدرنیزه کردن و اصلاحات را رواج داده است که شامل سیاست « درهای باز» می شود که طبق آن همکاری مشترک با دیگر کشورها و استفاده از وام خارجی به علاوه‌ی درجه ای از فعالیت بازرگانی خصوصی تشویق می شود . بیشتر این گونه سرمایه گذاری به بخش صنایع سبک و نساجی اختصاص یافت . مناطق ویژه‌ی اقتصادی و «شهرهای باز» به منظور تشویق روابط صنعتی با غرب در جنوب و مناطق ساحلی مرکز ایجاد شد . هر چند پس از سرکوبی جنبش طرفدار دموکراسی در ۱۹۸۹ به دلیل کاهش سرمایه گذاری خارجی پیشرفت در این زمینه متوقف شد ، رشد اقتصادی پیگیری در جنوب چین به دست آمد ، به ویژه در گوانگدونگ جایی که شهر جدید شن ژن (نزدیک هنگ کنگ) مرکز توسعه‌ی صنعتی است .
حمل و نقل در کشور چین

اقتصاد فرودگاه ها

۴۸۲ ( آسفالته ۴۰۳، خاکی ۶۴) که ازاین تعداد ۱۴۷ فرودگاه کشوری و غیر نظامی می باشد.
ناوگان هوایی چین متشکل از ۱۱ شرکت هواپیمایی و بیش از ۱۰۰۰فروند هواپیمای مسافرتی می باشد که بنا به اعلام دولت چین ناوگان هوایی آن تا سال ۲۰۲۵ با چهاربرابر افزایش به ۳۹۰۰ فروند مجهز خواهد شد.
شبکه ریلی:
کل: ۷۷٫۸۳۴ کیلومتر
استاندارد:۷۷٫۰۸۴ کیلو متر (۲۴٫۴۳۳ کیلومتر برقی شده)
دوتایی (دولایه) : ۲۳۹۴۵ کیلومتر ( مسیرهای چندگانه در محاسبه کلی لحاظ نشده است)
جاده ها:
کل:۳٫۵۸۳٫۷۱۵ کیلومتر( شامل۵۳٫۹۱۳ کیلومتر مسیر سریع السیر)
آسفالت شده: ۱۵۱۵۷۹۷ میلیون کیلومتر ( با حداقل ۳۴۲۸۸ کیلومتر بزرگراه)
آسفالت نشده : ۳۵۴۸۶۴ هزار کیلومتر
راه های آبی:
۱۱۰۰۰۰ کیلومتر
ناوگان دریایی:
کل: ۱۷۷۵ کشتی (بیشتر از ۱۰۰۰ظرفیت ناخالص ثبت شده)،
انواع: ۲ باریج،۳۶۷ ناو که بصورت عمده بار حمل می کنند.،۷۰۹ مخصوص کالا،۳۷ تانکر مخصوص مواد شیمیایی،۱ بصورت ترکیبی نفت و سنگ معدن حمل می کند،۱۴۶ کانتینر،۲۹ مخصوص گاز مایع،۸ مسافربری،۸۴ مسافری/باری،۲۵۵ تانکر مخصوص نفت خام،۳۲ یخچال دار،۹ کشتی مخصوص بارگیری و تخلیه مستقیم توسط کشنده،۸ تخصیص داده شده،۱۳ مخصوص حمل خودرو
صاحبان خارجی: ۱۴ کشور (۷ هنگ کنگ،۲ ژاپن،۳ کره جنوبی،۱ انگلیس،۱ آمریکا)
ثبت نام در سایر کشورها: ۱۰۱۸ (۵ باهاما، ۱ بنگلادش، ۷۱ بلیز،۷۵ کامبوج،۱۰ قبرس،۳ هندوراس،۲۵۹ هنگ کنگ،۱ هند،۳۵ لیبریا،۱ مالزی،۱۵ جزیره مالت،۱ مغولستان،۳ نروژ،۳۷۰ پاناما،۱۰۶ سنت وینسنت و Grenadines ،۲۰ سنگاپور،۱۳ Tuvalu ،۲۹ نامشخص)
بنادر و پایانه ها:
بنادر دریایی و رودخانه ای در چین بالغ بر ۲۰۰۰ بندراست که ۱۳۰بندر به روی کشتی های خارجی گشوده است از تعداد فوق ۱۶ بندر بزرگ با ظرفیت بیش از ۵۰ میلیون تن در سال می باشد و مهمترین بنادر چین عبارتند از:
Shenzhen,Tianjin Dalian, Guangzhou, Ningbo, Qingdao, Qinhuangdao, Shanghai
ظرفیت نیروگاه ها
نیروگاههای آبی: ۱۲۸٫۵۷ گیگا وات (۲۰۰۶) ، نیروگاه های بادی:۹۱ ( با ظرفیت ۴ میلیون کیلووات) ، نیروگاه های هسته ای: ۱۱ ( با ظرفیت ۸٫۷ گیگا وات) ، تجهیزات جمع آوری انرژی خورشیدی: ۱۰۰ میلیون متر مربع ۱۵- ۶۴ سال :۱٫۰۶ مرد/ زن

فرهنگ و آداب و رسوم چین

سال نوی چینی از مهم ترین تعطیلات سنتی مردم چین است. گاهشماری چینی، گاهشماری ترکیبی شمسی-قمری است و حرکت خورشید، ماه و ستارگان، تعیین کننده روزها، ماه‌ها و سال‌ها هستند. سال نو، با پدیدار شدن ماه در نخستین روز سال آغاز می‌شود و به همین علت گاه به آن سال نوی قمری نیز گفته می‌شود. جشن سال نو، عموماً پانزده روز به طول می‌انجامد و با جشن فانوس پایان می یابد….
در بیشتر کشورهایی که چینی‌ها اکثریت را تشکیل می‌دهند یا اقلیت قدرتمندی هستند، سال نوی چینی جشن گرفته می‌شود؛ از آن جمله می‌توان به چین، هنگ کنگ، تایوان، برونئی، کره، مغولستان، نپال، بوتان، ویتنام، سنگاپور، اندونزی، مالزی، فیلیپین و تایلند اشاره کرد.
آداب و رسوم
چینی‌های بودایی، در این روز از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند. بودائیان بر این باورند که روشن کردن آتش و استفاده از کارد در روز اول سال نو، خوش یمن نیست؛ بنابراین معمولاً غذای این روز، از قبل پخته می‌شود. همچنین در این روز، چینی‌ها به دیدار و بازدید بزرگترهای خانواده می‌روند. رقص شیر یکی از کهن‌ترین آیین‌های چینی است که در این روز انجام می‌پذیرد. برخی خانواده‌ها برای از بین بردن شرّ ارواح خبیثه، این گروه‌های عروسک گردان را به خانه دعوت می‌کنند تا با آهنگ‌ها و رقص‌های خاص، بدیمنی این روز را از بین ببرند. از دیگر آداب و رسوم این جشن، هدیه پاکت سرخ است.

جشن فانوس چین

و تنها امپراتوران و اشراف، فانوس‌های آراسته و بزرگ داشتند؛ در سال‌های اخیر، فانوس‌ها با طرح‌های جدید و متنوع تزیین می‌شوند؛ مثلاً فانوس‌هایی به شکل جانوران مرسوم است. ریشه این جشن به امپراتوری هان و بیش از ۲۰۰۰ سال پیش بازمیگردد.

هفتمین شب ماه هفتم چین

هفتمین روز ماه هفتم به تقویم سنتی چین به عنوان ” روز عشق چین” در میان مردم رایج شد. این روز هم عید دختر، عید آرزوی کسب مهارت نامیده شد. در سالهای گذشته، این روز برای دختران چین مهمترین روز محسوب می‌شد.
طبق اساطیر چین، گاوچران و خانم بافنده در شب هفتم ماه هفتم در آسمان به وصل رسیدند. به همین دلیل، دختران نیز با آماده کردن سبدهای میوه دعا می‌کردند که مثل آن خانم بافنده عشق پایدار داشته باشند.
داستان گاوچران و خانم بافنده معروفترین داستان عشق چین به شمار می‌آید. می‌گویند: گاوچران پسر فقیری بود و با گاو خود زندگی می‌کرد. خانم بافنده دختر امپراتور آسمان بود. روزی خانم بافنده به دنیا هبوط کرد و گاوچران را دید.
آن دو نفر دوست و بتدریج عاشق دیگر شدند. خانم بافنده چون می‌خواست با گاوچران ازدواج کند، تصمیم گرفت دیگر به آسمان برنگردد. ولی به زودی امپراتور آسمان متوجه شد که دخترش گم شده و خیلی عصبانی شد. او نمی‌گذاشت که دخترش با مردم عادی ازدواج کند. خانم بافنده نمی‌توانست از پدرش سرپیچی کند و به آسمان رفت. بدین جهت، زن و شوهر پرعاطفه از هم جدا شد. گاوچران نمی‌خواست خانمش او را ترک کند و دنبال خانم بافنده رفت. نزدیک بود که پیدایش کند، ولی امپراتور به آسمان آمد و بین دو نفر یک جاده شیری وسیع گذاشت تا آنها نتوانند از آن عبور کنند. گاوچران و خانم بافنده فقط یکدیگر را نگاه می‌کردند و گریه می‌کردند.
روزها گذشت، گاوچران و خانم بافنده آنجا ماندند. آخر عشق وفادار آنها امپراتور آسمان را تخت تاثیر قرار داد. او دستور داد: در هفتمین روز ماه هفتم، به وسیله کلاغ زاغی پلی روی جاده شیری گذاشته شود تا گاوچران و خانم بافنده همدیگر را ملاقات کنند.
بدین جهت در این شب، جوانان جمع می‌شود و به آسمان نگاه می‌کنند. مثل اینکه گاوچران و خانم بافنده را می‌بینند و به آنها تبریک می‌گویند.
دختران خانم بافنده را فرشته بافنده می‌دانستند و دلشان می‌خواست مثل او ماهر باشند و عشق پایدار داشته باشند. بعدا آنها با شادی میوه می‌خوردند و باهم صحبت می‌کردند.
یک بازی مخصوص هم در میانشان رواج داشت. یعنی مسابقه دادن تا ببینند کدام یک نخ کردن سوزن را بهتر بلد هستند. کسی که شکست می‌خورد باید هدیه کوچک به دیگران بدهد. هدف این بازی تنها مسابقه نیست بلکه جالبتر کردن عید است.

عید چون یانگ

پنجمین روز ماه پنجم به تقویم کشاورزی چین عید قایق اژدها نام دارد. در مقایسه با عیدهای دیگر، عید قایق اژدها اسامی‌گوناگون دیگری نیز دارد. این روز هم به نام‌های عید ماه، عید اشعار، عید دختر و عید ” زون زی” مشهور است.
مردم چین در عید قایق اژدها نوعی خوراک به نام “زون زی” می‌خورند.” زون زی” با برگ بامبو و برنج درست می‌شود. بدین ترتیب که درون برگ بامبو برنج و گوشت می‌گذارند و می‌پیچند و بعد آن را می‌پزند. مناسبت خوردن این خوراک در این روز مشخص است.
در چین،شاعری بنام “چو یوان” از اهالی کشور “چو” در دوره دولتهای جنگی می‌زیست. وی مدتی در کشور “چو” به عنوان وزیر اعظم خدمت کرد و نسبت به امپراتور بسیار وفادار بود. بعد مورد حسد و تهمت بداندیشان قرار گرفت و امپراتور بدون تحقیق و رسیدگی او را از مقام وزارت عزل کرد.
“چو یوان” سخت غمگین و افسرده شد. به کنار رودخانه “می‌لو” در استان “هو نان” امروزی رفت دایما شعر می‌سرود تا روزی از زندگی بکلی ناامید و مایوس گردید و خود را به رودخانه انداخت و غرق شد. این واقعه در پنجمین روز از ماه پنجم اتفاق افتاد.
چون مردم بسیار به او علاقه داشتند و می‌ترسیدند که ماهی رودخانه جسد او را بخورند،خوراک”زون زی” را که شرح دادیم درست کردند و به آب رودخانه انداختند تا ماهیان آن خوراک را بخورند و به جسد شاعر آسیب نرساندند.
امروزه معمولا موقع خوردن این خوراک، بخصوص اگر در حضور افراد غیر چینی باشد،شعر‌ها و سرگذشت “چو یوان”را یاد می‌کنند.
پیشنیان می‌گفتند: پنجامین ماه بدترین ماه سال است. بنابراین، از گذشته، رسومی‌در میان مردم شایع شده بود. یعنی آویزان کردن نقاشی قهرمان افسانه ای، جمع کردن دارو‌های گیاهی. بچه‌ها کیسه کوچک پاره ای که در آن عطر گذاشته می‌شود روی لباس می‌آویزانند و روی دست نخ رنگارنگ می‌بندند. دیگران به مسابقه قایق رانی مسابقه “او شو” و غیره می‌پرداختند. هدف همه آنها راندن شیطان و حفظ بدن است.

عید بهار چین

چین مدرن

سون‌ یات‌ سن‌‌ “پدر چین مدرن” سیاست‌مدار و رهبر انقلابی چین در براندازی سلسله امپراتوری منچو در انقلاب سال ۱۹۱۱ بود. در اوایل‌ سال‌ ۱۹۱۱ نیروهای‌ انقلابی‌ به رهبری سون‌ یات‌ سن‌ بر امپراتوری منچو پیروز شدند.
رژیم چین پس از انقلاب مردمی از پادشاهی به جمهوری بازساخته شد. وقتی جمهوری چین در سال‌ ۱۹۱۲ تأسیس‌ شد سون‌ یات‌ سن‌‌ اولین رئیس جمهور چین در سال‌ ۱۹۱۲ بود. او بعداً هم حزب ملی چین کومین تانگ را تأسیس‌ کرد و تا سال‌ ۱۹۲۱ رهبر این حزب بود. سون‌ یات‌ سن‌ در سال‌ ۱۹۲۱ در گذشت.
حزب کمونیست چین در سال ۱۹۲۱ میلادی تأسیس شد. از سال ۱۹۲۱ مبارزات سخت مردم چین را رهبری می‌کرد و در نتیجه جمهوری خلق چین را در سال ۱۹۴۹ تأسیس نمود. آنگاه ژاپنیها بر این سرزمین تاختند. با پایان جنگ جهانی دوم تازش ژاپنیها ایستانده شد ولی جنگ داخلی میان هواداران ژنرال چیانگ کای شک و مائو تسه تونگ بالا گرفت که سرانجام به پیروزی هواداران حزب کمونیست چین انجامید و از آن پس چین به گونهٔ کمونیستی تا به امروز گردانده می‌شود و هواداران چیان کایچک نیز که ملی‌ها بودند به جزیره تایوان گریختند و تا به امروز به ایستادگی دربرابر فشار جمهوری خلق چین ادامه داده‌اند.
از سال ۱۹۵۶، حزب کمونیست چین به دلیل فقدان تجربه کافی در جریان رهبری اقتصادی و نوسازی چین اشتباهاتی مرتکب شد. به تبع آن مبارزه قدرت (انقلاب فرهنگی چین) در سالهای ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ در حزب کمونیست چین شروع شد. چهره‌های میانه رو حزب اخراج شدند. پس از پایان انقلاب فرهنگی چین در اکتبر سال ۱۹۷۶، چین به دوره نوین توسعه تاریخی وارد شد.
از آغاز سال ۱۹۷۹ حزب کمونیست چین سیاستهای اصلاحات و درهای باز را که تنگ شیائوپنگ مطرح کرد به اجرا گذارد. پس از اجرای سیاستهای اصلاحات و درهای باز به این طرف، توسعه اقتصاد ملی و اجتماعی چین به دستآورده‌های چشمگیری نائل آمده‌است. چهره کشور دستخوش تغییرات تکان دهنده شد. این دوران از لحاظ وضعیت بهرین زمان پس از تأسیس جمهوری خلق و بهترین دوره برای مردم به لحاظ تامین منافع آنان به شمار می‌رود.
اقوام ساکن چین، بر پایه رده‌بندی دولتی چین
آچانگ – بایی – بلانگ – بونان – بویئی – دائی – دائور – دئانگ – درونگ – دونگ – دونگ‌ژیانگ – اونک – گائوشان – گلائو – هان – هانی – هژن – هوئی – جینگپو – جینو – قزاق – گین – قرقیز – کره‌ای – لاهو – لهوبا – لی – لیسو – منچو – مائونان – میائو – مونپا – مغول – مولائو – ناخی – نو – اوروقن – پومی – چیانگ – روس – سالار – شه – شوئی – تاجیک – تاتار – تبتی – تو – توجیا – اویغور – ازبک – وا – ژیبه – یائو – یی – یوگور – ژوانگ – قومیت‌های تعریف‌نشده

دفاع

کل نیروی مسلح : ۳٫۰۳۰٫۰۰۰ (تخمین ۱۹۹۱) . خدمت سربازی : گزینشی ، ۳ سال در
آموزش
میزان با سوادی : ۳/۷۳% (تخمین ۱۹۹۰) . سنین تحصیل اجباری : آموزش اجباری نیست ولی برای سنین ۷ تا ۱۷ سال موجود است . برنامه هایی هست که تا سال ۱۹۹۵ نه سال تحصیل اجباری برقرار گردد . تعداد دانشگاه : ۷۹ دانشگاه دولتی ، یک دانشگاه خصوصی به علاوه‌ی ۴۵ مؤسسه‌ی همطراز با دانشگاه .

اقتصاد

حجم اقتصاد چین ( $ ۷,۰۴۳,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ) در سال ۲۰۰۷ از ژاپن بیشتر بوده و بلافاصله پس از اتحادیه اروپا و آمریکا یعنی در مقام سوم در جهان قرار می‌گیرد. چنانچه رشد کنونی اقتصادی چین همچنان ادامه یابد، چین از نظر اقتصادی، در حال رسیدن به آمریکا یعنی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان است و باید خود را برای مقابله با پی آمدهای سیاسی و اقتصادی این موضوع آماده کند. این امر موجب نگرانی‌های عمده سیاسی خواهد شد زیرا این کشور بصورت نیروی بمراتب قوی‌تری در منطقه در آمده. بیش از ۵۰ ٪ مردم چین کشاورزند. صنعتگران ۲۴٪ و کارمندان و بازرگانان۲۶ ٪ نیروی کار فعال این کشور را تشکیل می دهند.
کشور چین، به عنوان یکی از قطب های اقتصادی و سیاسی بزرگ، نقش تعیین کننده ای سطح جهانی و بویژه در معادلات سیاسی منطقه شرق آسیا دارد. از نظر سیاسی، این کشور روابط استراتژیک ویژه ای با روسیه، هند، کره شمالی و ایران دارد.
کشاورزی سه چهارم نیروی کار را مشغول می دارد . کلیه تولیدات مقیاس بزرگ در مزارع اشتراکی حاصل می شود ، ولی روشهای سنتی و کم بازده هنو پا برجاست . نزدیک به دو سوم زمین قابل کشت آبیاری می شود و چین بزرگترین تولید کننده‌ی برنج در جهان است . دیگر محصولات عمده‌ی کشاورزی شامل گندم ، ذرت ، سیب زمینی شیرین ، نیشکر و سویا است . پرورش دام ، میوه ، سبزی و ماهیگیری نیز مهم است ، ولی چین هنوز از بر آوردن تمام احتیاج غذایی اش نا توان است . منابع معدنی و سوختی کشور فراوان و در اغلب موارد توسعه نیافته است . این منابع شامل ذخایر بزرگ زغال سنگ ، نفت ، گاز طبیعی ، سنگ آهن ، بوکسیت ، قلع ، سنگ سرمه و منگنز و همچنین تولید بالقوه عظیم نیروی هیدروالکتریک است . اقتصاد این کشور دولتی و تمامی کارخان های در تملک دولت است . فراورده های پتروشیمی نزدیک به یک چهارم صادرات چین را تشکیل می دهد . دیگر صنایع مهم شامل آهن و فولاد ، سیمان ، وسایل نقلیه ، کود ، غذایی ، پوشاک و نساجی است . برنامه های پنج ساله‌ی اخیر مدرنیزه کردن و اصلاحات را رواج داده است که شامل سیاست « درهای باز» می شود که طبق آن همکاری مشترک با دیگر کشورها و استفاده از وام خارجی به علاوه‌ی درجه ای از فعالیت بازرگانی خصوصی تشویق می شود . بیشتر این گونه سرمایه گذاری به بخش صنایع سبک و نساجی اختصاص یافت . مناطق ویژه‌ی اقتصادی و «شهرهای باز» به منظور تشویق روابط صنعتی با غرب در جنوب و مناطق ساحلی مرکز ایجاد شد . هر چند پس از سرکوبی جنبش طرفدار دموکراسی در ۱۹۸۹ به دلیل کاهش سرمایه گذاری خارجی پیشرفت در این زمینه متوقف شد ، رشد اقتصادی پیگیری در جنوب چین به دست آمد ، به ویژه در گوانگدونگ جایی که شهر جدید شن ژن (نزدیک هنگ کنگ) مرکز توسعه‌ی صنعتی است .
حمل و نقل در کشور چین

اقتصاد فرودگاه ها

۴۸۲ ( آسفالته ۴۰۳، خاکی ۶۴) که ازاین تعداد ۱۴۷ فرودگاه کشوری و غیر نظامی می باشد.
ناوگان هوایی چین متشکل از ۱۱ شرکت هواپیمایی و بیش از ۱۰۰۰فروند هواپیمای مسافرتی می باشد که بنا به اعلام دولت چین ناوگان هوایی آن تا سال ۲۰۲۵ با چهاربرابر افزایش به ۳۹۰۰ فروند مجهز خواهد شد.
شبکه ریلی:
کل: ۷۷٫۸۳۴ کیلومتر
استاندارد:۷۷٫۰۸۴ کیلو متر (۲۴٫۴۳۳ کیلومتر برقی شده)
دوتایی (دولایه) : ۲۳۹۴۵ کیلومتر ( مسیرهای چندگانه در محاسبه کلی لحاظ نشده است)
جاده ها:
کل:۳٫۵۸۳٫۷۱۵ کیلومتر( شامل۵۳٫۹۱۳ کیلومتر مسیر سریع السیر)
آسفالت شده: ۱۵۱۵۷۹۷ میلیون کیلومتر ( با حداقل ۳۴۲۸۸ کیلومتر بزرگراه)
آسفالت نشده : ۳۵۴۸۶۴ هزار کیلومتر
راه های آبی:
۱۱۰۰۰۰ کیلومتر
ناوگان دریایی:
کل: ۱۷۷۵ کشتی (بیشتر از ۱۰۰۰ظرفیت ناخالص ثبت شده)،
انواع: ۲ باریج،۳۶۷ ناو که بصورت عمده بار حمل می کنند.،۷۰۹ مخصوص کالا،۳۷ تانکر مخصوص مواد شیمیایی،۱ بصورت ترکیبی نفت و سنگ معدن حمل می کند،۱۴۶ کانتینر،۲۹ مخصوص گاز مایع،۸ مسافربری،۸۴ مسافری/باری،۲۵۵ تانکر مخصوص نفت خام،۳۲ یخچال دار،۹ کشتی مخصوص بارگیری و تخلیه مستقیم توسط کشنده،۸ تخصیص داده شده،۱۳ مخصوص حمل خودرو
صاحبان خارجی: ۱۴ کشور (۷ هنگ کنگ،۲ ژاپن،۳ کره جنوبی،۱ انگلیس،۱ آمریکا)
ثبت نام در سایر کشورها: ۱۰۱۸ (۵ باهاما، ۱ بنگلادش، ۷۱ بلیز،۷۵ کامبوج،۱۰ قبرس،۳ هندوراس،۲۵۹ هنگ کنگ،۱ هند،۳۵ لیبریا،۱ مالزی،۱۵ جزیره مالت،۱ مغولستان،۳ نروژ،۳۷۰ پاناما،۱۰۶ سنت وینسنت و Grenadines ،۲۰ سنگاپور،۱۳ Tuvalu ،۲۹ نامشخص)
بنادر و پایانه ها:
بنادر دریایی و رودخانه ای در چین بالغ بر ۲۰۰۰ بندراست که ۱۳۰بندر به روی کشتی های خارجی گشوده است از تعداد فوق ۱۶ بندر بزرگ با ظرفیت بیش از ۵۰ میلیون تن در سال می باشد و مهمترین بنادر چین عبارتند از:
Shenzhen,Tianjin Dalian, Guangzhou, Ningbo, Qingdao, Qinhuangdao, Shanghai
ظرفیت نیروگاه ها
نیروگاههای آبی: ۱۲۸٫۵۷ گیگا وات (۲۰۰۶) ، نیروگاه های بادی:۹۱ ( با ظرفیت ۴ میلیون کیلووات) ، نیروگاه های هسته ای: ۱۱ ( با ظرفیت ۸٫۷ گیگا وات) ، تجهیزات جمع آوری انرژی خورشیدی: ۱۰۰ میلیون متر مربع ۱۵- ۶۴ سال :۱٫۰۶ مرد/ زن

فرهنگ چای چین

به دلیل آنکه کوه ” مون شان ” تمام سال از مه پوشیده می‌شود و آب و هوای انجا مرطوب است، برای کشت درخت چای بسیار مناسب است. بتدریج، چای کوه ” مون شان ” شهرت یافت. چینیان می‌گویند که خانه چای جهان چین و خانه چای چین کوه ” مون شان ” است. چینیان چای را بسیار دوست دارند و این نوع عادت هزار سال ادامه یافته و حتی به بخشی واجب و لازم از زندگی چینیان تبدیل شده است. در سالهای اخیر، نقش چای مورد شناسایی مردم کشورها قرار گرفته و در سراسر جهان، تب ” نوشیدن چای ” به وجود آمده و این امر نیز به پیشرفت صنعت چای چین مساعدت کرده است. به منظور آنکه مسافران با دانش بیشتر چای آشنا شوند، کوه ” مون شان ” با استفاده از منابع محلی فعالیت‌های ذی ربط چای را برگزار کردند. مثلا تولید چای، بسیار مورد استقبال مسافران قرار می‌گیرد. آنان می‌توانند با چگونگی تولید چای آشنا شوند و در تولید چای شرکت کنند و از آن لذت ببرند.
جشن فانوس، جشن سنتی چین است که در روز پانزدهم نخستین ماه سال قمری در گاهشماری چینی جشن گرفته می‌شود؛ این جشن نمایانگر پایان سال نوی چینی است، و آماده‌سازی برای آن از روز دهم سال نو آغاز می‌شود. در این روز در بین چینی ها مرسوم است که ردیف‌هایی از شمع را در جلوی خانه‌هایشان روشن می‌کنند و هنگام شب، فانوس در دست، مسیر می‌پیمایند. در گذشته، فانوس‌ها ساده بودند

چای را همه می‌شناسند و نوشیده اند. چای همانند چینی مترادف چین است. چین محل اصلی تولید چای محسوب می‌شود و قبل از کشورهای دیگر جهان منابع درخت چای را کشف و از آن استفاده کرده است. اگر به چین سفر کنید، به غیر از دید و بازدید کوه‌ها و منظره‌های معروف چین، سفر به محل تولید چای چین نیز نوعی انتخاب عاقلانه محسوب می‌شود. در آنجا می‌توانید شخصا متوجه شوید که چای چطور تولید می‌شود و می‌توانید چگونگی چای را بنوشید و مزه کنید. اگر از شهر ” چنگ دو ” مرکز استان ” سی چوان ” چین واقع در جنوب غرب این کشور حرکت کنید، در حدود ۱۳۰ کیلومتری غرب منطقه کوه بلند و زیبایی را مشاهده خواهید کرد. این کوه ” مون شان ” مرکز مشهور تولید چای چین است. هنگامی‌که با خودرو در راه کوهستانی پرفراز و نشیب حرکت میکنید، می‌توانید شاهد پوشش مه و ابردر منطقه کوهستانی باشید و در دامنه کوه در کنار راه باغهای چای بسیار سبزنیز چشمنوازی می‌کند و همزمان چایکاران در این مزارع چای مشغول کار هستند. کوه ” مون شان ” بیش از ۲۰۰۰ سال تاریخ کشت چای دارد. گفته می‌شود که در آن موقع، مردی با نام ” اولی جن ” بطور تصادفی با تاثیرات درمانی و موثر بودن چای برای از بین بردن خستگی آن را کشف کرد. از آن به بعد، او شروع به کشت درخت چای کرد. این اولین بار بود که در تاریخ چین مردم درخت چای می‌کاشتند.