نشست «تبادلات تمدنی ایران و چین» با حضور دکتر فِنگ وانگ، استاد دانشگاه نینگ‌شیا و معاون انجمن ادبیات اقلیت‌های ملی چین در تهران برگزار شد

نشست «تبادلات تمدنی ایران و چین» با حضور دکتر فِنگ وانگ، استاد دانشگاه نینگ‌شیا و معاون انجمن ادبیات اقلیت‌های ملی چین، روز یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ در سالن شورای دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران برگزار شد. این نشست یکی از برنامه‌های پیش‌بینی‌شده در ایام حضور دکتر فنگ وانگ در ایران بود که به دعوت بخش بین الملل سی‌وششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به کشورمان سفر کرده است. برگزاری این نشست با همکاری گروه جنوب شرق آسیا و اقیانوسیه رشته مطالعات چین، دانشکده مطالعات جهان و رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در چین صورت گرفت.

دکتر فنگ وانگ، که در سال ۲۰۲۱ از سوی سفارت جمهوری اسلامی ایران در پکن به‌عنوان ایران‌شناس برتر معرفی شده، در ابتدای سخنان خود با اشاره به سابقه‌اش در حوزه ایران‌شناسی، از مقاله‌ای یاد کرد که سال ۱۹۹۳ درباره بوستان سعدی نوشته و تأکید کرد بررسی آثار سعدی می‌تواند درک بهتری از روح فرهنگ ایرانی ارائه دهد. او همچنین به مجموعه‌ای از مقالات درباره روابط ایران و چین که به تازگی گردآوری کرده اشاره کرد و گفت این مجموعه با عنوان «تبادلات تمدنی چین و ایران» به زودی منتشر خواهد شد.

وی در ادامه با تأکید بر پیشینه تاریخی روابط ایران و چین، اظهار داشت: «روابط میان ایران و چین بیش از دو هزار سال قدمت دارد و در دوره‌های مختلف تاریخی، از جمله دوران ساسانی و سلسله تانگ، تعاملات گسترده‌ای میان این دو تمدن شکل گرفته است که ردپای آن هنوز در متون تاریخی، معماری، آیین‌ها و حتی زبان قابل مشاهده است.» او با بیان اینکه شناخت متقابل ملت‌های ایران و چین از یکدیگر هنوز در سطح مطلوبی نیست، گفت: «باید از ظرفیت‌های فرهنگی، علمی و آموزشی برای تعمیق این شناخت بهره گرفت.»

دکتر فنگ وانگ نبود شناخت کافی میان دو کشور را مانعی جدی در مسیر توسعه مناسبات فرهنگی دانست و افزود: «ما اطلاعات کافی از وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران نداریم و ایرانی‌ها نیز با سنت‌های فرهنگی چین آشنایی کافی ندارند. این نقیصه را باید از طریق آموزش، رسانه، ترجمه آثار و تبادل نخبگان برطرف کرد.»

او در بخش دیگری از سخنان خود پیشنهادهایی برای گسترش تعاملات فرهنگی میان ایران و چین ارائه کرد و گفت: «تمرکز بر پروژه‌های علمی مشترک، ترجمه متون کلاسیک به زبان‌های فارسی و چینی، ایجاد سازوکارهای منظم آموزشی، و ساختن یک روایت مشترک از “داستان ایران و چین” در سطح جهانی، از جمله اقداماتی است که می‌تواند پیوندهای فرهنگی ما را تقویت کند.»

این ایران‌شناس چینی همچنین از ابتکار «کمربند و جاده» به عنوان فرصتی برای تعاملات فرهنگی نام برد و تصریح کرد: «این طرح صرفاً پروژه‌ای اقتصادی نیست، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز تعاملات انسانی و فرهنگی عمیق‌تر میان کشورهای مسیر، به‌ویژه ایران و چین، باشد.»