ریشۀ جشنوارۀ بهار، به آیین های مربوط به تقدیم قربانی به خدایان یا اجداد در پایان سال در درازنای سلسله های یین و شانگ بازبسته است. این نخستین تعطیلات سال برای مردم چین و آخرین روز سال قدیم است. مردم روی درهای خانه های خود، کاغذهایی با پیامها و آرزوهای خوشبختی و فراوانی و کاراکتر «فو» و تصویر خدای خوشبختی را می چسبانند و فانوس‌های قرمز را می‌آویزند. شب پیش از اولین روز ماه قمری (شام جدید قمری)، زمان مهمی برای خانواده و یک شام مجلل است. برخی از مردم، در تمام طول شب، برای دیدن سال قدیم که دارد رخت برمیبندد، تا صبح روز بعد، بیدار می مانند، به اقوام و دوستان خود شادباش میگویند و برای همه آرزوی بهروزی و کامرانی میکنند. در طول جشنوارۀ بهار، فعالیتهای سنتی در چین انجام میشود، به ویژه رقص شیر، رقص اژدها، پارویی با قایق روی زمین و …
برای مطالعه کامل متن در سایت پایگاه تخصصی تحلیلی جامعه و فرهنگ ملل؛ اینجا را کلیک کنید.
