در دهۀ ۱۹۵۰، اندیشکده‌ها در چین تأسیس شدند، اما ساختار، کارکنان و مأموریت‌های آنها در طول زمان، به‌ویژه در دورۀ اصلاحات و بازسازی سیاسی و اقتصادی، تغییرات متعددی داشته است. رهبران کلیدی مانند دنگ شیائوپینگ و هو یائوبانگ، با درک محدودیت‌های بخش‌های حزبی و دولتی، به ارزش منابع اطلاعاتی جایگزین پی بردند که مبتنی بر شواهد تجربی و کمتر متأثر از ایدئولوژی بودند. این رویکرد، منجر به رشد و توسعۀ اندیشکده‌ها در چین شد. با این حال، رهبران همچنان نگرانی‌هایی دربارۀ استقلال و تأثیرگذاری این نهادها داشتند؛ زیرا بسیاری از آنها، از مشاوره‌های غیررسمی حزبی نشأت می‌گرفتند و رهبران فردی آنها را حمایت می‌کردند.
برای مطالعه ادامه متن، اینجا را کلیک کنید.
