فهرست سرخط اخبار امروز،۲۶/آذر/۱۳۹۹:
عراق در حال حاضر یک شریک نزدیک چین همانند سوریه است که بنابراین احتمال راه اندازی قابل اعتماد و بیشتر ترانزیت W-CPEC + از طریق این کشورها تا بندر طرطوس سوریه تحت کنترل روسیه وجود دارد.
* برایند همه این اتفاقات چه می تواند باشد؟ // نتیجه نهایی این است که در نهایت ممکن است یک کریدور ترانس اوراسیایی ایجاد شود که سواحل مدیترانه شرقی سوریه را با اقیانوس آرام و چین متصل می کند. این مسیر جدید جاده ابریشم فرآیندهای ادغام غرب آسیا را تحریک می کند و به عراق و سوریه کمک می کند تا از تخریب های حاصل از جنگ خود بهبود یابند. ایران، عراق و سوریه قبلاً از روابط متحدانه ای برخوردار بوده اند، روسیه یکی دیگر از متحدان سوریه در زمان جنگ است، در حالی که چین مهمترین شرکت سرمایه گذاری و دیپلماتیک دمشق به شمار می رود. پاکستان نیز یک کشور تاریخی است که روابط آن با سوریه اخیراً پس از ارسال کمک های پزشکی گسترده اسلام آباد به جمهوری عربی سوریه در ابتدای ماه نوامبر بهبود یافته است.
بنابراین این امکان برای هر شش کشور وجود دارد که در راستای تحقق این چشم انداز بلند پروازانه با هدف بازسازی هرچه سریعتر سوریه در جهت تسهیل بازگشت پناهندگان، ظرفیت های خود را جمع کنند.
مشکلات پیچیده ای مانند درگیری سوریه و بحران پناهندگی ناشی از آن نیاز به چندجانبه گرایی و راه حل های خلاقانه برای حل و فصل دارد. با توجه به این موضوع، این پیشنهاد برای همه ذینفعان مطرح شده است تا پروژه W + CPEC را به عنوان ابزاری برای دستیابی به این هدف در نظر بگیرند. این امر نه تنها به نفع همه این کشورها؛ بلکه با توجه به گذشت زمان به نفع مردم آنها نیز خواهد بود. هم افزایی برای «استراتژی پنج دریا» احیا شده سوریه و «یک کمربند، یک جاده» چین شگفتی هایی را برای توسعه اقتصادی آینده آسیای غربی ایجاد می کند. در میان شرکای بازسازی سوریه، چین بدون شک امیدوار کننده ترین شریک بازسازی این کشور به دلیل پتانسیل عظیم بازار و توانایی های چشمگیر تأمین مالی است. همه کشورهای جهان، به ویژه کشورهای در حال توسعه و جنگ زده، اهمیت روابط اقتصادی نزدیکتر با جمهوری خلق را به همین دلیل درک می کنند و این مسئله نیز برای سوریه تفاوتی ندارد. به دلیل آن که سوریه نیز عاقلانه در صدد است تا از وابستگی به هر یک از شرکای خود بکاهد، از این رو روابط اقتصادی استراتژیک خود را با روسیه و ایران حفظ کرده و حتی احتمالاً آنها را در برخی زمینه ها گسترش خواهد داد. سوریه با برقراری توازن میان منافع سه شریک استراتژیک برتر خود، امیدوار است که آنها را در موفقیت خود ذینفع تر کند که در آن صورت آنها می توانند به طور سه جانبه در کشورهای دیگر مانند افغانستان و بهبود وضعیت در آنجا نیز همکاری نمایند.
* ایران و روسیه به عنوان متحدان اصلی دولت سوریه در طول جنگ، نقش بسزایی در روند بازسازی سودآور سوریه دارند. در عین حال، کارشناسان معتقدند که اگر دو کشور به خوبی کار نکنند، قطعاً شرکت های چینی از این فرصت نهایت استفاده را می کنند. نظر شما در خصوص این موضوع چیست؟ // چارچوب بندی همه چیز از منظر مفهوم «حاصل جمع صفر»، روش اشتباهی برای ارزیابی وضعیت است. سوریه، مانند همه کشورها، حق تنوع انتخاب شرکای اقتصادی خود را دارد و رقابت دوستانه بین روسیه، چین و ایران با دستیابی به قراردادهای بهتر به سود مردم سوریه خواهد بود. علاوه بر آن، هر یک از شرکای این کشور در امر متفاوتی تخصص دارند. روسیه به خاطر زیرساخت های انرژی با کیفیت بالا شهرت دارد، شرکت های ایرانی در حال حاضر درگیر فعالیت های مهم تجاری در سوریه هستند، در حالی که شرکت های چینی پیشگامان جهانی در فناوری های ارتباط از راه دور اطلاعات و زیرساخت های حمل و نقل می باشند. از نظر من، نقش های پیش بینی شده این شرکا در بازسازی سوریه می تواند مکمل باشد، نه رقابتی. اما در نهایت به این امر بستگی دارد که آنها کارت های خود را به خوبی بازی می کنند و سوریه از هر یک از پیشنهادات استقبال خواهد کرد.
*در یکی از تحلیل ها، شما اینگونه مطرح کرده بودید که پیوستن ایران به یک طرح بزرگتر ادغام فرامنطقه ای به رهبری چین به نفع همه ذینفعان خواهد بود. آیا این مسئله برای سوریه نیز مفید است؟ // بله، حتما اینطور هست. پیشنهاد راه اندازی کریدور چین و ایران از طریق گسترش غربی که من آن را W + CPEC توصیف کرده ام، برای گسترش پروژه شاخص یک کمربند_یک جاده (BRI) از کریدور اقتصادی چین-پاکستان (CPEC) به غرب از طریق ایران، عراق و سوریه (W-CPEC +) می تواند فرصت های زیادی را برای بازار این کشورها از جمله شرکت های روسی در سوریه ایجاد کند. همچنین این پروژه می تواند آنها را از طریق آنچه چین به عنوان جامعه پیش بینی شده برای آینده مشترک بشریت توصیف کرده که رابطه ای از وابستگی متقابل پیچیده است و منافع جمعی همه را تأمین می کند، به هم نزدیک کند. ایجاد یک کریدور اقتصادی جدید بین غرب، جنوب و شرق آسیا از طریق W-CPEC + منجر به ایجاد مشاغل و سرمایه گذاری بیشتر خواهد شد و همچنین به سوریه و ایران در مقاومت در برابر تلاش های شدید آمریکا در جهت منزوی کردن آنها کمک می کند.